(Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina)
This year we will remember St Ignatius of Loyola, whose feast we celebrate on July 31st, by reflecting on discernment. It is a word he used very often, a practice he developed throughout his life. It is also a word we hear more and more nowadays: so often in fact, that we need to understand it better, otherwise we risk reducing it to a slogan and emptying it of all meaning.
This blog is also inspired by Pope Francis’ latest document on The Call to Holiness in Today’s World, which includes a whole section (166-177) on discernment.
[3] The context: the desire ‘to be able to love and serve His Divine Majesty in everything’ 
As we approach the end of the experience of the Spiritual Exercises, Ignatius proposes that the grace to ask for is that of being able to love and serve God in everything. For Ignatius this deep and sincere desire to love and to serve is among the choicest fruits the person doing the Exercises will receive.
The desire to love and serve in everything is the context for true discernment, the space within which discernment can take place and bear good fruit in our lives. Discernment is much more than a value free skill or method that one learns to apply in any context: it is above all a spiritual process. Discerning to seek and find the will of God can only take place within the context of the desire to follow him who said he did not come to be served but to serve.
One of the first questions I must ask myself is what lies in my heart. Who is at its centre, is it only me, or are the others there too, especially those who suffer and are in need of my help, the ‘little ones’ Jesus identified himself so clearly with? Can I ever discern properly if my heart is closed to migrants?
Pope Francis reminds us, ‘We are free, with the freedom of Christ. Still, he asks us to examine what is within us – our desires, anxieties, fears and questions – and what takes place all around us – “the signs of the times” – and thus to recognize the paths that lead to complete freedom. “Test everything; hold fast to what is good”’ (1 Thess 5:21). [On Holiness, 168]
It is this openness and freedom of heart that enables me to discover how to follow Jesus, to identify what he is calling me to, and respond as generously as I can to his call. It can be a call to big things or small, to gestures that can be seen as heroic by others, or to options that are only known to me on the deepest personal level.
‘Often discernment is exercised in small and apparently irrelevant things, since greatness of spirit is manifested in simple everyday realities. It involves striving untrammelled for all that is great, better and more beautiful, while at the same time being concerned for the little things, for each day’s responsibilities and commitments. [On Holiness, 169]
May it please the supreme and divine Goodness to give us all abundant grace ever to know his most holy will and perfectly to fulfil it. – St Ignatius Loyola
_______________________
[3] Il contesto: il desiderio ‘di poter amare e servire in tutto la Sua Divina Maestà’ 
Quest’anno ricorderemo S. Ignazio di Loyola, la cui festa si celebra il 31 luglio, riflettendo sul discernimento. E’ una parola che egli usava molto spesso e una pratica che ha sviluppato durante tutta la sua vita. E’ anche una parola che sentiamo sempre di più al giorno d’oggi: così spesso che abbiamo bisogno di comprenderla meglio, altrimenti rischiamo di ridurla ad uno slogan e di svuotarla di ogni significato.
Questo blog si ispira inoltre all’ultimo documento di papa Francesco: La chiamata alla santità nel mondo contemporaneo, che contiene un’intera sezione (166-177) sul discernimento.
Mentre si avvicina la fine dell’esperienza degli Esercizi Spirituali, Ignazio propone come grazia da chiedere quella di poter amare e servire Dio in ogni cosa. Per Ignazio questo desiderio profondo e sincero di amare e servire è uno dei frutti più eccellenti che la persona che fa gli esercizi possa ricevere.
Il desiderio di “in tutto amare e servire” è il contesto per il vero discernimento, lo spazio in cui il discernimento può avvenire e portare buon frutto nella nostra vita. Il discernimento è molto di più di un’abilità senza valore o un metodo che si apprende e che si può applicare in ogni contesto: è prima di tutto un processo spirituale. Discernere per cercare e trovare la volontà di Dio può trovar posto solo nel contesto del desiderio di seguire Colui che dice di non essere venuto per essere servito, ma per servire.
Una delle prime domande che devo farmi è cosa mi sta a cuore. Chi è al centro, ci sono solo io, o ci sono anche gli altri, specialmente coloro che soffrono e hanno bisogno del mio aiuto, i “piccoli” con cui Gesù si è così chiaramente identificato? Posso mai discernere correttamente se il mio cuore è chiuso ai migranti?
Papa Francesco ci ricorda: ‘Siamo liberi, con la libertà di Cristo. Ma Egli ci chiede di esaminare cosa c’è dentro di noi – i nostri desideri, ansie, paure e attese– e cosa accade attorno a noi – “i segni dei tempi” – e così riconoscere le vie che portano alla piena libertà. “Vagliate ogni cosa; tenete ciò che è buono”’ (1 Tess 5,21). [La chiamata alla santità, 168]
E’ questa apertura e libertà di cuore che ci permette di scoprire come seguire Gesù, di identificare a cosa mi sta chiamando e rispondere generosamente, quanto mi è possibile, alla sua chiamata. Può essere una chiamata a cose grandi o piccole, a gesti che agli altri possono sembrare eroici, o scelte che solo io nel mio profondo conosco.
‘Molte volte il discernimento si gioca nelle piccole cose, in ciò che sembra irrilevante, perché la magnanimità si rivela nelle cose semplici e quotidiane. Si tratta di non avere limiti per la grandezza, per il meglio e il più bello, ma nello stesso tempo di concentrarsi sul piccolo, sulla responsabilità e l’impegno di oggi’. [La chiamata alla santità, 169]
“Piaccia alla suprema e divina Bontà di donarci grazia abbondante per conoscere sempre la sua santissima volontà e compierla perfettamente.” – S. Ignazio di Loyola
___________________
[3] Konteksti: Dëshira ‘ që të jesh në gjendje të duash dhe ti shërbesh Madhërisë së Tij Hyjnore në gjithçka’ 
Këtë vit ne do të kujtojmë Shën Injacin e Lojolës, festë të cilën e festojmë më 31 Korrik , duke reflektuar mbi shoshitjen. Kjo është një fjalë që ai e përdori shumë shpesh, një praktikë që ai e zhvilloi përmes jetës së tij. Është gjithashtu një fjalë që dëgjojmë gjithnjë e më shumë edhe në ditët e sotme: në të vërtetë shumë, kështu na duhet ta kuptojmë mirë, përndryshe rrezikojmë ta zvogëlojmë atë në një slogan , duke e zbrazur nga thelbi.
Ky blog gjithashtu frymëzohet nga dokumenti më i fundit i Papa Françeskut mbi “Thirrjen për Shenjtërinë në Botën e Sotme “, ku përfshin një seksion të tërë (166-177) mbi shoshitjen.
Ndërsa i afrohemi fundit të përvojës së Ushtrimeve Shpirtërore, Injaci propozon të kërkojmë hirin e aftësisë për të dashur dhe për t’i shërbyer Hyjit në çdo gjë. Për Injacin, kjo dëshirë e thellë dhe e sinqertë për të dashur dhe për të shërbyer është ndër frytet më të mira që merr personi që do të ushtrohet.
Dëshira për të dashur dhe shërbyer në çdo gjë është konteksti i shoshitjes së vërtetë, hapësira brenda së cilës shoshitja mund të zërë vend dhe të japë fryt të mirë për jetën tonë. Shoshitja është shumë më tepër se një aftësi ose metodë pa vlerë që dikush mëson të zbatoje në çdo kontekst: është mbi të gjitha një proces shpirtëror. Dukuria për të kërkuar dhe gjetur vullnetin e Hyjit mund të bëhet vetëm në kontekstin e dëshirës për të ndjekur atë që tha se nuk erdhi për t’u shërbyer, por për të shërbyer.
Një nga pyetjet e para që duhet të pyes veten është ajo që çka qëndron në zemrën time. Kush është në qendër të saj, a jam vetëm unë apo të tjerët, veçanërisht ata që vuajnë dhe kanë nevojë për ndihmën time, ‘të vegjlit’ Jezusi e ka identifikuar veten aq qartë ? A mund të dalloj mirë nëse zemra ime është e mbyllur për emigrantët?
Papa Françesku na kujton, ‘Ne jemi të lirë, me lirinë e Krishtit. Megjithatë, ai na kërkon të shqyrtojmë se çfarë është brenda nesh – dëshirat, shqetësimet, frikërat dhe pyetjet tona – dhe çfarë ndodh rreth nesh – “shenjat e kohës” – dhe kështu të njohim shtigjet që çojnë në liri të plotë. “Provoni gjithçka; mbahuni fort pas asaj që është e mirë “(1 Thes. 5:21). [Për Shenjtërinë, 168]
Është kjo hapja dhe liria e zemrës që më mundëson të zbuloj se si ta ndjek Jezusin, të identifikoj atë që ai po më thërret dhe të përgjigjem aq bujarisht sa mundem në thirrjen e tij. Mund të jetë një thirrje për gjëra të mëdha ose të vogla, për gjeste që mund të shihen si heroike nga të tjerët, ose për opsionet që më njihen vetëm në nivelin më të thellë personal.
‘Shpesh aftësia shoshitëse ushtrohet në gjëra të vogla dhe në dukje të parëndësishme, meqë madhëria e shpirtit shfaqet në realitete të thjeshta të përditshme. Përfshinë përpjekjen e papërmbajtur për gjithçka që është e madhe, më e mirë dhe më e bukur, ndërsa në të njëjtën kohë është e shqetësuar për gjërat e vogla, për përgjegjësitë dhe angazhimet e çdo dite. [Për Shenjtërinë, 169]
“Hyji i Gjithëpushtetshëm dhe i Mëshirshëm na e dhashtë Hirin e bollshëm për ta njohur e për ta përmbushur Vullnetin e Tij të Shenjtë” –Shën Injaci i Lojolës
JesuitReflections 