Be Reconciled [9] – ‘I absolve you of your sins’

In his book, The Name of God is Mercy, Pope Francis tells the story of a Capuchin priest in Buenos Aires, who went to see his bishop, Cardinal Bergoglio, for advice. He told him, ‘I need your help. I always have so many people at the confessional, people of all walks of life…I forgive a lot and sometimes I have doubts, I wonder if I have forgiven too much’. The future pope asked him what he did when had had such doubts. ‘I go to the chapel and stand in front of the tabernacle, and say, “Lord, forgive me if I have forgiven too much. But you are the one who gave me the bad example!”’ (p 10-11)

Jesus was the clearest sign of the Father’s will to reconcile us to himself, especially through his acts of mercy and his closeness to sinners. He upset many good people by telling sinners, ‘Your sins are forgiven.’ And, what is even more important for us, he gave this power to his followers, telling them, ‘Receive the Holy Spirit.If you forgive anyone’s sins, their sins are forgiven; if you do not forgive them, they are not forgiven.” (Jn 20: 22-23)

I may know and feel I am reconciled to God, but it does make a difference to be able to hear, ‘I absolve you of your sins…The Lord has forgiven your sins, go in peace.’ I hear these words from a someone who, like myself, is himself a sinner who seeks forgiveness, and so is more sensible to his ministry as God’s instrument of mercy.

The sacrament of penance has seen many changes throughout its history: in the first centuries the emphasis was on the long, public penances imposed on sinners. Then the stress moved to confession, with penitents making sure to confess all their sins. Now we are in another phase, where long lists are less important as we seek healing and reconciliation above all else.

Our times, which so proudly proclaim that whatever we do is fine, there are no sins any more, also seem to believe that after all there is no redemption for those who err. Everything is permitted but nothing is forgiven, someone said.

But God, the one who reconciles us without taking into account our sins, is offering us the opportunity to hear the reassuring words, I absolve you of your sins. Go in peace. Lent is the best time to avail myself of this offer.

AUDIO-VISUAL AID: An alternative piece of music today ‘White Owl’ by contemporary Christian singer and songwriter Josh Garrels, beautifully illustrated and animated, showing a spiritual journey through the unknown but armed with all we need, even if we may feel alone and don’t see it at the time. Watch till the end 🙂

‘Io ti assolvo dai tuoi peccati’

Nel suo libro, Il Nome di Dio è Misericordia, papa Francesco racconta la storia di un padre Cappucino di Buenos Aires, che andò a far visita al suo vescovo, il cardinal Bergoglio, per avere un consiglio. Gli disse: ‘Mi serve il suo aiuto. Ci sono sempre tante persone al mio confessionale, persone con i percorsi di vita più disparati… Amministro tanto perdono e qualche volta ho dei dubbi e mi domando se non ho perdonato troppo’. Il futuro papa gli chiese cosa facesse quando gli venivano questi dubbi. ‘Vado in cappella mi metto davanti al tabernacolo e dico: “Signore, perdonami se ho perdonato troppo, ma sei tu che mi hai dato il cattivo esempio!”’ (p 10-11).

Gesù è stato il segno più visibile della volontà del Padre di riconciliarci con Sé, particolarmente con i suoi atti di misericordia e con l’avvicinarsi ai peccatori. Ha sconvolto molte brave persone dicendo ai peccatori: ‘I tuoi peccati ti sono perdonati.’ E, ciò che è ancora più importante per noi, ha dato questo potere ai suoi discepoli, dicendo loro: ‘Ricevete lo Spirito Santo; a chi rimetterete i peccati saranno rimessi e a chi non li rimetterete, resteranno non rimessi” (Gv. 20, 22-23).

Posso sapere e sentire che sono riconciliato con Dio, ma sentirsi dire: ‘Io ti assolvo dai tuoi peccati… Il Signore ha perdonato i tuoi peccati, va’ in pace’ fa davvero la differenza. Ascolto queste parole da una persona che, come me, è un peccatore che ha bisogno di essere perdonato, per cui è più cosciente del ministero di essere strumento della misericordia di Dio.

Il sacramento della penitenza ha visto molti cambiamenti nella storia: nei primi secoli si enfatizzavano le lunghe penitenze pubbliche imposte ai peccatori. Poi l’accento si è spostato verso la confessione, e i penitenti dovevano essere sicuri di aver confessato tutti i loro peccati. Ora viviamo un’altra fase, in cui le lunghe liste sono diventate meno importanti e cerchiamo soprattutto guarigione e riconciliazione.

In questo tempo, in cui orgogliosamente proclamiamo che va bene tutto ciò che facciamo e non ci sono più peccati, sembra che non crediamo più che ci possa essere una redenzione per coloro che sbagliano. Tutto è permesso, ma non si perdona niente, come dice qualcuno.

Ma Dio, l’unico che ci riconcilia senza tener conto dei nostri peccati, ci offre l’opportunità di sentire parole di rassicurazione: Ti assolvo dai tuoi peccati. Va’ in pace. La Quaresima è il tempo migliore per approfittare di questa offerta.

______

“Unë ju liroj nga mëkatet tuaja”

Në librin e tij, Emri i Zotit është Mëshira, Papa Françesku tregon historinë e një prifti kapuçin në Buenos Aires, i cili shkoi për tu keshilluar me ipeshkevin tij, kardinalin Bergoglio. Ai i tha:”Kam nevojë për ndihmën tënde. Unë gjithmonë kam kaq shumë njerëz në rrëfim, njerëz të të gjitha shtresave të jetës … Fal shumë dhe ndonjëherë kam dyshime, pyes veten nëse kam falur me shumë se duhet”. Papa i ardhshëm e pyet se çfarë bënte kur kishte pasur dyshime të tilla. Unë shkoj në kishëz dhe qëndroj përpara tabernakullit dhe them:“ Zot, më fal nëse kam falur kaq shumë. Por ti je ai që më dha shembullin e keq!(F. 10-11)

Jezusi ishte shenja më e qartë e vullnetit të Atit për të na pajtuar me veten e tij, veçanërisht përmes akteve të tij të mëshirës dhe afërsisë së tij me mëkatarët. Ai çuditi shumë njerëz të mirë duke u thënë mëkatarëve:” Mëkatet tuaja janë falur.” Dhe, çka është edhe më e rëndësishme për ne, ai ua dha këtë fuqi pasuesve të tij, duke u thënë : Merrni Shpirtin e Shenjtë. Atyre qe ua falni mëkatet u falen ; atyre qe nuk jua falni, nuk u falen. (Gjn 20: 22-23)

Unë mund ta di dhe ta ndiej se jam pajtuar me Zotin, por ka një ndryshim të jesh në gjendje të dëgjosh, “Unë të liroj nga mëkatet e tua … Zoti të ka falur mëkatet e tua, shko në paqe”. Unë i dëgjoj këto fjalë nga një dikush që, si unë, është vetë një mëkatar që kërkon falje, dhe kështu është më i ndjeshëm për shërbesën e tij si instrument i mëshirës së Zotit.

Sakramenti i pendimit ka pësuar shumë ndryshime gjatë gjithë historisë së tij: në shekujt e parë theksi u vu tek pendimet e gjata, publike të imponuara ndaj mëkatarëve. Pastaj stresi u zhvendos në rrëfim, me pendestaret duke u siguruar qe ata të rrëfejnë të gjitha mëkatet e tyre. Tani jemi në një fazë tjetër, ku listat e gjata janë më pak të rëndësishme pasi kërkojmë shërimin dhe pajtimin mbi të gjitha.

Per kohët tona, të cilat me kaq krenari shpallin se çfarëdo që të bëjmë është mirë, duket se nuk ka mëkate më, gjithashtu duket se besojnë se në fund të fundit nuk ka asnjë shëlbim për ata që gabojnë. Gjithçka lejohet, por asgjë nuk falet, tha dikush.

Por Zoti, ai që na pajton pa marrë parasysh mëkatet tona, po na ofron mundësinë për të dëgjuar fjalët qetësuese, Unë ju liroj nga mëkatet tuaja. Shkoni në paqe. Kreshma është koha më e mirë për të përfituar nga kjo ofertë.