Love… Of Words & Deeds –  The last in a set of reflections for Lent (Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina)
– Click here to access the whole series –

[15] Jesus is Risen, Love has triumphed, Alleluia!

‘This day is made by the Lord; we rejoice and are glad’. These words from Psalm 118, used so often in the Eastertide liturgy, sum up what the Church invites us to today. The great battle between life and death, between love and hatred, between right and wrong, has been engaged and has now been won. It is all the Lord’s work, and we are invited to join in the joy of Jesus now that he is raised to life again, no longer to die.

The meaning of love is always elusive, its presence impossible to pin down, and it is so on this great day too. The women were worried about who would move the stone to enable them to enter the tomb, but they were sure to find Jesus in the tomb. In fact, the stone had already been removed, but the tomb was empty! Jesus is no longer among the dead but alive, sending his followers to spread this good news that love has triumphed over selfishness, peace over violence, and that our sins have been forgiven.

When the Risen Jesus met his disciples for the first time after his Passion, in the upper room, his greeting was one of peace, never mentioning their failure to stay with him in his hour of need. Then, to show them it was really he, he showed them the wounds in his hands and his side: the triumph of love comes at a price, and wherever the Risen Jesus will be, he will always carry his wounds. Yet he is triumphant, and invites us to join him in his triumph by preaching it by our words and deeds.

As we struggle to love in truth, we do well to ask ourselves how prominently does Jesus’ resurrection feature in our spiritual landscape. Is it some kind of appendix after the intensity of the Holy Week events, or is it the very basis of our faith, what motivates us to believe in the power of love?

The only Jesus that exists now is the Risen one: we cannot find him in the tomb because he comes to meet us in our ordinary life, in our Galilee. He bears his wounds because the path we follow is the narrow one, yet it is the one that leads to life, a life based on the certainty that ‘love never ends’ (1 Cor 13:8).

Of course, today’s musical accompaniment is a glorious one – two actually, depending on your musical taste. The first, “Hallelujah Chorus’ from Handel’s Messiah (Royal Choral Society), the second a contemporary piece, ‘Be Unto Your Name’. Please click on the image to follow the music.



___________________

Gesù è risorto, l’Amore ha trionfato , Alleluia!

‘Questo è il giorno fatto dal Signore, rallegriamoci ed esultiamo in esso’. Queste parole tratte dal Salmo 118, usate così spesso nella liturgia pasquale, riassumono l’invito che la Chiesa ci fa oggi. La grande battaglia fra la vita e la morte, fra l’amore e l’odio, fra il giusto e l’ingiusto, è stata ingaggiata e ora è stata vinta. E’ tutta opera del Signore e ora siamo invitati ad unirci alla gioia di Gesù, ora che Egli è risorto alla vita per non morire più.

Il significato dell’amore è sempre inafferrabile, la sua presenza impossibile da fissare, e ciò è vero anche per questo giorno.  Le donne erano preoccupate di chi avrebbe rimosso la pietra per permettere loro di entrare nella tomba, ma erano sicure di trovare Gesù nella tomba. Di fatto la pietra era già stata rimossa, ma la tomba era vuota! Gesù non è più fra i morti, ma è vivente e manda i suoi discepoli a diffondere questa buona notizia che l’amore ha trionfato sull’egoismo, la pace sulla violenza e i nostri peccati sono stati perdonati.

Quando Gesù Risorto ha incontrato i suoi discepoli per la prima volta dopo la sua Passione, nella stanza superiore, il suo saluto è stato un salute di pace, che non ha fatto nessun accenno al loro fallimento nel rimanere con Lui nel momento del bisogno.  Poi, per dimostrare che era veramente Lui, ha mostrato loro le ferite sulle sue mani e sul suo costato: il trionfo dell’amore è stato ottenuto ad un prezzo e, dovunque sarà, Gesù Risorto porterà sempre quelle ferite. Ma è trionfante e ci invita ad unirci al suo trionfo, annunciandolo con le nostre parole e le nostre azioni.

Mentre lottiamo per amare nella verità, faremmo bene a chiederci quanto è preminente l’aspetto della resurrezione di Gesù nel nostro panorama spirituale. E’ una specie di appendice all’intensità degli avvenimenti della Settimana Santa, o è il fondamento vero della nostra fede, che ci incita  a credere nella forza dell’amore?

L’unico Gesù che esiste ora è quello Risorto: non possiamo trovarlo nella tomba, perché viene ad incontrarci nella nostra vita quotidiana, nella nostra Galilea. Porta le sue ferite perché il sentiero che seguiamo è quello stretto, ma è l’unico che porta alla vita, una vita basata sulla certezza che ‘l’amore non verrà mai meno’ (1 Cor 13,8).
___________________

Krishti u ngjall , Dashuria triumfoi , Aleluja!

“Kjo është dita që na dhuroi Zoti; të galdojmë e të gëzojmë në të”!. Këto fjalë nga Psalmi 118, që përdoren aq shpesh në liturgjinë e Pashkëve, përmbledhin atë që Kisha na fton të jetojmë sot.Beteja e madhe e zhvidhuar midis jetës dhe vdekjes, midis dashurisë dhe urrejtjes, midis të drejtës dhe të gabuarës, tashmë është fituar. Është krejt puna e Zotit, dhe ne jemi të ftuar të bashkohemi me gëzimin e Jezusit ,që ai ringjalli  jetën përsëri, për të mos vdekur më.

Kuptimi i dashurisë është gjithmonë i pa arritshëm, e pa mundur për t’u përcaktuar, dhe kështu është edhe në këtë ditë të madhe. Gratë ishin të shqetësuara për atë se kush do të lëvizte gurin për t’iu mundësuar atyre që të hynin në varr, duke qenë të sigurta se do ta gjenin aty Jezusin . Në fakt, guri tashmë ishte hequr, por varri ishte bosh! Jezusi nuk është më në mesin e të vdekurve, por i gjallë, duke dërguar nxënësit e tij për të përhapur këtë lajm të mirë se dashuria ka triumfuar mbi egoizmin, paqja mbi dhunën dhe se mëkatet tona janë falur.

Kur Jezusi i Ngjallur u takua me dishepujt e tij për herë të parë pas Mundimeve, në dhomën e sipërme, përshëndetja e tij ishte ajo e paqes, duke mos përmendur kurrë dështimin e tyre por duke kërkuar qëndresë me të në orën e tij të nevojës. Pastaj, për t’i treguar se ishte me të vërtetë ai, u tregoi plagët në duart dhe në kraharorin e tij: triumfi i dashurisë vjen me një çmim dhe kudo që të jetë Jezusi i Ngjallur, ai gjithmonë do të mbajë mbi vete plagët. Megjithatë ai është triumfues dhe na fton që të bashkohemi me të në triumfin e Tij duke e dëshmuar Atë me fjalët dhe veprat tona.

Ndërsa përpiqemi të duam me të vërtetë, bëjmë mirë të pyesim veten se sa e dukshme shfaqet ringjallja e Jezusit në peizazhin tonë shpirtëror. A është kjo një lloj shtojce pas intensitetit të ngjarjeve të Javës së Shenjtë, ose është pikërisht themeli i besimit tonë, çka na motivon të besojmë në fuqinë e dashurisë?

I vetmi Jezus që ekziston tani, është i Ngjalluri: ne nuk mund ta gjejmë atë në varr sepse Ai vjen për të na takuar në jetën tonë të zakonshme, në Galilenë tonë. Ai duron plagët e tij, sepse rruga që ndjekim është një rrugë e ngushtë, por është Ai që na çon në jetë, një jetë të bazuar në sigurinë që “dashuria nuk përfundon kurrë” (1 Kor. 13: 8).