(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina – This blog post is also translated into Italian and Albanian – please scroll.

[4] Blessed is she who believed

This is the beatitude uttered by Elizabeth when she welcomed her cousin Mary. Like Abraham, Mary’s life of active faith helps us understand what faith is, and what believing implies in our lives.

When the Angel appeared to Mary to invite her to be the mother of Jesus, she asked how this could happen since she was not married. The Angel replied that nothing is impossible for God, and she believed, saying, Let it be done to me according to your word (Lk 1: 38). She was not understanding any better what God was asking of her, but she trusted in his word, and expressed her readiness to let God be God in her life. Like Abraham, she left what she had already planned, and set out without knowing where she was going.

We do not know what she envisaged her life would be, but I’m sure that what actually happened was very different from whatever she had imagined. This very special child of hers was born outside her home town, and a manger was the only place she could find to place her newborn. She then went to the Temple of Jerusalem to offer her first born to God, and there she met Simeon who promised her that a sword will pierce her heart. In fact she soon had to flee her country because her son’s life was in danger; she had to bring up her child in a foreign country, among pagans.

After the mysterious incident in the temple, her son Jesus lived a totally normal life in the small town of Nazareth. She must have asked herself a million times what the angel really meant, and whether she had understood him well. Yet she remained steadfast to her original choice, strong in trustful faith.

Her son’s years of public ministry must have been as mysterious to her as his life in Nazareth. What must have she felt under the cross, when he asked her to be our mother, and when she held his dead body in her arms.

Her faithfulness was rewarded beyond expectation when she met the Risen Jesus. She had shared his pain and anguish like none other, now she could share his great joy, and understand so much of what she had been through.

Blessed are you who believed, not only at the beginning, but throughout your whole life. Mary,  my mother, help me grow in faith.

AUDIO-VISUAL AID: For every post we try to bring you different forms of music or videos which might help you to enter more deeply into reflection. Today’s choice is a Gregorian style piece by Harpa Dei who sing one of the most beautiful expressions of faith, Mary’s Magnificat – ‘Magnificat Gregoriano’.

4. Benedetta colei che ha creduto

Questa è la beatitudine che Elisabetta pronunciò nel dare il benvenuto a sua cugina Maria. Come Abramo, la vita di fede salda di Maria ci aiuta a capire in cosa consista la fede e cosa credere comporti nella nostra vita.

Quando l’ Angelo apparve a  Maria per proporle di diventare la madre di Gesù, lei chiese come potesse accadere dal momento che non era sposata. L’Angelo le rispose che niente è impossibile a Dio e lei credette, dicendo: Avvenga di me quello che hai detto  (Lc 1, 38). Non comprendeva bene cosa Dio le stesse chiedendo, ma si fidò della sua parola e si disse pronta a lasciare che Dio fosse Dio nella sua vita. Come Abramo, abbandonò ciò che aveva già progettato e si incamminò senza sapere dove andava.

Non sappiamo cosa si immaginasse del suo futuro, ma sono sicuro che quello che concretamente le accadde fu molto diverso da ciò che si era immaginata. Questo suo figlio molto speciale nacque in una città diversa da quella dove lei viveva e l’unico posto che potè trovare per posare il suo neonato fu una mangiatoia. Poi andò al Tempio di Gerusalemme per offrire a Dio il suo primogenito e vi incontrò Simeone che le preannunciò che una spada le avrebbe trafitto l’anima. In effetti di lì a poco sarebbe dovuta fuggire dal proprio paese perché la vita del figlio era in pericolo; dovette portare il bambino in terra straniera, fra gente pagana.

Dopo gli avvenimenti misteriosi nel Tempio, suo figlio Gesù condusse una vita assolutamente normale nella piccola città di Nazareth. Lei deve essersi chiesta un milione di volte cosa l’angelo le volesse dire davvero e se lei lo aveva capito bene. Tuttavia rimase fedele alla sua scelta iniziale, forte nella sua fede fiduciosa.

Gli anni del ministero pubblico di Gesù devono essere stati un mistero per lei, tanto quanto la vita a Nazareth. Cosa deve aver provato sotto la croce, quando Lui le chiese di essere nostra madre e quando ricevette il suo corpo senza vita fra le sue braccia?

La sua fedeltà fu premiata oltre ogni aspettativa quando incontrò Gesù Risorto. Aveva condiviso il suo dolore e la sua angoscia più di ogni altro, ora poteva condividere la sua grande gioia e comprendere tante cose riguardo ciò che aveva vissuto.

Benedetta tu che hai creduto, non solo all’inizio, ma nella tua intera vita.

Maria,  madre mia, aiutami a crescere nella fede.

__________

  1. E lumja ajo që besoi

Kjo është lumturia e shprehur nga Elizabeta kur ajo mirepriti kushërirën e saj Marinë. Ashtu si Abrahami, jeta me një besim aktiv e Marisë na ndihmon të kuptojmë edhe ne  gjithashtu ,se çfarë është besimi dhe çfarë nënkupton të kemi besim në jetën tonë.

Kur Engjëlli iu shfaq Marisë për ta ftuar atë të bëhej nëna e Jezusit, ajo pyeti se si mund të ndodhte kjo duke qenë se ajo nuk ishte e martuar. Engjëlli iu përgjigj se nuk ka gjë të pamundur për Zotin, dhe ajo e besoi kete duke thënë: “Le të bëhet mbi mua si eshte fjala jote “(Lk 1:38). Ajo nuk po e kuptonte mirë atë që Zoti po kërkonte prej saj, por ajo i besoi fjalës së Tij dhe shprehu gatishmërinë e saj për ta lënë Zotin të jetë Zot në jetën e saj. Ashtu si Abrahami, ajo la menjane atë që kishte planifikuar tashmë dhe u nis pa e ditur se ku do të shkonte.

Ne nuk e dimë se si ajo e kishte patur pritshmerinë per jetën e saj, por jami të sigurt se ajo që ndodhi në të vërtetë ishte shumë e ndryshme nga cfarë ajo kishte imagjinuar. Këtë fëmijë kaq të veçantë e lindi jashtë qytetit të saj, në një grazhd i cili ishte i vetmi vënd që mund të gjente për të vendosur të porsalindurin e saj. Më pas ajo shkoi në tempull të Jeruzalemit për t’ia ofruar Hyjit të parëlindurin ku dhe takoi Simeonin i cili i bëri me dije se një shpatë asaj do t’ia shporonte zemrën. Në fakt asaj shpesh iu desh të ikte nga vendi i saj sepse jeta e të birit ishte në rrezik; ajo tashmë duhet ta rrise fëmijën e saj në një vend të huaj, mes paganëve.

Pas incidentit misterioz në tempull, djali i saj Jezus jetoi një jetë krejtësisht normale në qytetin e vogël të Nazaretit. Ajo duhet ta ketë pyetur veten një milion herë se çfarë kishte dashur  të thoshte vërtete engjëlli dhe nëse ajo e kishte kuptuar mirë atë gj. Megjithatë, ajo mbeti e palëkundur ndaj zgjedhjes së saj origjinale, e fortë në besim të plotë.

Vitet e shërbesës që djali i saj pati në publik duhet të kenë qenë po aq misterioze për të sa edhe vetë jeta e tij në Nazaret. Çfarë duhet të ketë ndjerë ajo nën kryq, kur ai i kërkoi asaj të ishte nëna jonë , kur ajo mbajti trupin e tij të pajetë në krahë.

Besnikëria e saj u shpërblye përtej pritjes kur takoi Jezusin e Ngjallur. Ajo kishte shfaqur dhimbjen dhe ankthin per te si askush tjetër, tani ajo mund të ndante gëzimin e tij të madh dhe të kuptonte tashme  aq shumë nga gjithe ajo që kishte kaluar.

Lum ju që besuat, jo vetëm në fillim, por per gjatë gjithë jetës suaj.

Maria, nëna ime, më ndihmo të rritem në fe.