(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina – This blog post is also translated into Italian and Albanian – please scroll.

[7] Faith and love: moving mountains without love is worthless

Even if I had the gift of faith so that I could speak to a mountain and make it move, I would still be worth nothing at all without love (1Cor 13: 2). We have heard these words so often that they might have lost the power to move us. What is the relationship between faith and love?

Faith hope and love are called the theological virtues, for they are gifts from God that we would not otherwise attain. They enable us to enter into a living relationship with God who shares with us his life in the Trinity, empowering us to live as God’s children. They are actually different aspects of the same reality, our mysterious relationship with God, always a gift, but a gift we are free to accept or refuse.  The true believer is always a loving believer, trusting God fully in hope.

St Paul expresses this essential link with these words to the Colossian Christian community: ‘We always thank God . . . when we pray for you, since we heard of your faith in Christ Jesus and the love that you have for all the saints’ (Col. 1:3-4).  Faith in Christ and love for all the saints go hand in hand.

St John, especially in his first letter, sees love and faith as the two sides of the same coin: if we believe that God loves us then we have to love one another. In this is love, not that we have loved God but that he loved us and sent his Son to be the propitiation for our sins. Beloved, if God so loved us, we also ought to love one another (1Jn4: 10-11)

God is love, so love is the royal road to know God. God is love, and whoever abides in love abides in God, and God abides in him (1Jn 4: 16)

Jesus told us very clearly that at the last judgement we will be judged on the quality of our love, and on nothing else: those on the right will be those who have been merciful to those in need, while those who close their hearts to those in need will be condemned.

During this Lent I can look at the quality of my love to shed light on the quality of my faith. As I pray for a stronger faith, I realise I also need to pray for a heart that is more open, closer to the God I believe in.

AUDIO-VISUAL AID: Today’s choice is a choral piece, part of a three-piece set entitled Three Songs of Faith by composer Eric Whitaker. This piece is called ‘Hope Faith Life Love’ and contains only those four words as well as four more – ‘Dream, joy, truth, soul’. You can read more about this work here.

  1. Fede e carità: smuovere le montagne senza carità non conta niente

E se possedessi la pienezza della fede così da trasportare le montagne, ma non avessi la carità, non sono nulla (1Cor 13, 2). Abbiamo ascoltato queste parole così spesso che forse non ci colpiscono più. Che relazione c’è fra la fede e carità, che è amore?

Fede, speranza e carità sono chiamate virtù teologali, poiché sono doni di Dio, che non potremmo ottenere in altro modo. Esse ci permettono di entrare in una relazione vitale con Dio, che condivide con noi la sua vita trinitaria, dandoci la possibilità di vivere come figli di Dio. In realtà esse sono tre diversi aspetti della stessa realtà, della misteriosa relazione con Dio, che è sempre un dono, ma che siamo liberi di accettare o rifiutare. Il vero credente è sempre un credente che ama e che confida in Dio, colmo di speranza.

S. Paolo esprime questo legame fondamentale con queste parole rivolte alla comunità cristiana dei Colossesi: ‘Noi rendiamo continuamente grazie a Dio… nelle nostre preghiere per voi, per le notizie ricevute della vostra fede in Cristo Gesù, e della carità che avete verso tutti i santi’ (Col. 1, 3-4). Fede in Cristo e amore verso tutti i santi procedono mano nella mano.

S.Giovanni, lo vediamo specialmente nella sua prima lettera, considera la carità e la fede come due facce della stessa medaglia: se crediamo che Dio ci ama, allora dobbiamo amarci gli uni gli altri. In questo consiste l’amore: non siamo stati noi ad amare Dio, ma è lui che ha amato noi e ha mandato il suo Figlio come vittima di espiazione per i nostri peccati. Carissimi, se Dio ci ha amato, anche noi dobbiamo amarci gli uni gli altri (1Gv 4, 10-11).

Dio è amore, quindi l’amore è la strada maestra per conoscere Dio. Dio è amore; chi sta nell’amore dimora in Dio e Dio dimora in lui (1Gv 4, 16).

Gesù ci ha detto molto chiaramente che nel giudizio finale saremo giudicati sulla qualità del nostro amore e su nient’altro: quelli posti alla destra saranno coloro che avranno avuto misericordia delle persone bisognose, mentre coloro che avranno chiuso il loro cuore ai bisognosi saranno condannati.

Durante questa quaresima posso prendere in considerazione la qualità del mio amore per far luce sulla qualità della mia fede. Mentre prego perché la mia fede sia rafforzata, prendo coscienza di dover pregare anche perché il mio cuore sia più aperto, più simile a quello del Dio in cui credo.

__________

7. Feja dhe dashuria: lëvizja e maleve pa dashuri është e pavlerë

Po ta kisha dhuratën e profecisë e t’i dija të gjitha misteret e të gjitha dituritë; po ta kisha edhe fenë e plotë,me të cilën të mund t’u ndërroja vend maleve, por po të më mungonte dashuria, s’do të isha asgjë!(1 Kor 13:2). Kaq shpesh i kemi dëgjuar këto fjalë saqë mund edhe të kenë humbur fuqinë për të na lëvizur. Cila është marrëdhënia midis besimit dhe dashurisë?

Feja, shpresa dhe dashuria quhen virtyte teologjike, sepse janë dhurata nga Zoti dhe nuk do mund t’i arrijmë ndryshe. Ato na mundësojnë të hyjmë në një marrëdhënie të gjallë me Hyjin, i cili ndan me ne jetën e tij në Trinitet, duke na fuqizuar të jetojmë si fëmijë të Zotit. Ato janë në fakt aspekte të ndryshme të të njëjtit realitet, marrëdhënia jonë misterioze me Zotin, gjithmonë është një dhuratë, por një dhuratë që jemi të lirë ta pranojmë ose ta refuzojmë. Besimtari i vërtetë është gjithmonë një besimtar i dashur, duke iu besuar plotësisht Hyjit me shpresë.

Këtë lidhje thelbësore Shën Pali ua shpreh me këto fjalë komunitetit të krishterë të kolosianeve:“E falënderojmë Hyjin . . . dhe lutemi për ju, pasi dëgjuam për besimin tuaj në Jezu Krishtin dhe për dashurinë që keni për të gjithë shenjtërit” (Kol. 1:3-4). Besimi në Krishtin dhe dashuria për të gjithë shenjtërit shkojnë dorë për dore.

Shën Gjoni, veçanërisht në letrën e tij të parë, i sheh dashurinë dhe besimin si dy anët e së njëjtës medalje: nëse besojmë se Zoti na do, atëherë duhet ta duam njëri-tjetrin. Dashuria përmbahet në këtë: Jo se ne e kemi dashur Hyjin, por – Ai na ka dashur ne dhe e ka dërguar Birin e vet si fli pajtuese për mëkatet tona. 11 Të dashur, në qoftë se Hyji na ka dashur ashtu, edhe neve na duhet ta duam njëri-tjetrin.  (1 Gjn 4: 10-11)

Zoti është dashuri, kështu që dashuria është rruga më e shkelqyer për të njohur Zotin. Hyji është Dashuri, dhe, kush mbetet në dashuri, mbetet në Hyjin dhe Hyji mbetet në të. (1 Gjn 4:16)

Jezusi na tha shumë qartë se në gjykimin e fundit ne do të gjykohemi për cilësinë e dashurisë sonë dhe për asgjë tjetër: ata në të djathtë do të jenë ata që janë treguar të mëshirshëm me ata që kanë nevojë, ndërsa ata që mbyllin zemrat e tyre ndaj atyre. në nevojë do të dënohen.

Gjatë kësaj kreshme duhet të shikoj cilësinë e dashurisë sime për të hedhur dritë mbi cilësinë e besimit tim. Ndërsa lutem për një besim më të fortë, kuptoj se duhet të lutem edhe për një zemër që është më e hapur, më afër Zotit në të cilin besoj.