(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina – This blog post is also translated into Italian and Albanian – please scroll.

[12] The hour of obedience, the hour of glory

The hour Jesus had so often foretold, has now come, and as we enter Holy Week, the holiest of weeks for us Christians, our attention will have only one focus – Jesus – as he himself enters this unique experience. If we let our gaze rest on him with love and trust, we will get to know him like at no other time.

It is therefore the hour for our faith too: a living faith is essentially a relationship of trust and love with a God whom we seek to know better, so this is an important week for our faith. I will become more familiar with my Redeemer, with the extent to which his love was made so concrete for me and for all of humanity. He loved them unto the end (Jn 13: 1).

Our faith will also be put to the test when in this week’s gospel readings we feel his anxiety as the plot to eliminate him thickens, his anguish that one of his very closest friends will betray him. We see him more clearly as fully human, like us in all things but sin.

On Palm Sunday he enters his city to the acclaim of the people, not inspiring fear but joy and love, for his power is that of the meek who inherit the earth. On Friday he will again mount his throne, this time a cruel cross where he will be proclaimed king of the Jews in words that all could understand.

Yet he realises that his hour has come, that this is what he came for, and that paradoxically this will be the hour not only of his utter humiliation but also of his glory: Now my soul is troubled, and what shall I say? ‘Father, save me from this hour’? No, it was for this very reason I came to this hour.  Father, glorify your name! Then a voice came from heaven, ‘I have glorified it, and will glorify it again’ (Jn 12: 27-28).

As I prepare myself to celebrate the great events that stand at the basis of our faith, I ask for the grace to know how to do this with Jesus. I strive to be more sensitive to the suffering around me and to the lack of faith in this great love that is being revealed. Once more, I pray, Help my unbelief!

AUDIO-VISUAL AID: Today, ‘Captain’ by Hillsong United, off their album ‘Empires’.

  1. L’ora dell’obbedienza, l’ora della gloria

L’ora che Gesù aveva così spesso preannunciato ora è giunta e, mentre entriamo nella Settimana Santa, la settimana più santa per noi cristiani, la nostra attenzione sarà totalmente concentrata su Gesù, su come Lui intraprende questa esperienza unica. Se ora fissiamo il nostro sguardo su di Lui con amore e fiducia, riusciremo a conoscerlo meglio che in ogni altro tempo.

E’ dunque anche l’ora della fede: una fede viva è essenzialmente una relazione di fiducia e di amore con Dio, che desideriamo conoscere meglio, per cui questa settimana è una settimana importante per la nostra fede. Diventerò più familiare con il mio Redentore, nella misura in cui contemplerò il suo amore che si è fatto così concreto per me e per tutta l’umanità. Li amò fino alla fine (Gv 13, 1).

La nostra fede verrà anche messa alla prova, quando, durante le letture del vangelo di questa settimana, percepiremo la sua angoscia mentre si infittisce il complotto per eliminarlo e la sua sofferenza perché uno dei suoi amici più intimi lo tradirà. Lo vedremo più chiaramente come totalmente umano, come noi in tutto, fuorchè il peccato.

La domenica delle palme Egli entra nella sua città fra le acclamazioni della folla, non ispirando paura ma gioia e amore, perché il suo potere è quello dei miti che erediteranno la terra. Il venerdì salirà nuovamente sul suo trono, questa volta una croce crudele, su cui verrà proclamato re dei giudei con delle parole che tutti possano capire.

Tuttavia Lui comprende che la sua ora è arrivata, che è venuto proprio per questo e che, paradossalmente, questa sarà l’ora non solo della sua umiliazione più completa, ma anche della sua glorificazione: Ora l’anima mia è turbata; e che devo dire? ‘Padre, salvami da quest’ora’? Ma per questo sono giunto a quest’ora! Padre, glorifica il tuo nome. Venne allora una voce dal cielo: ‘L’ho glorificato e di nuovo lo glorificherò!’ (Gv 12, 27-28).

Mentre mi preparo a celebrare il grande evento su cui si fonda la nostra fede, chiedo la grazia di sapere come viverlo con Gesù. Mi sforzerò di essere più sensibile alle sofferenze che mi circondano e alla mancanza di fede in questo grande amore che si sta rivelando. Ancora una volta prego: Aiuta la mia incredulità!

__________

  1. Ora e bindjes, ora e lavdisë

Ora që Jezusi e kishte parathënë kaq shpesh, tani ka ardhur, dhe ndërsa hyjmë në Javën e Shenjtë, javën më të shenjtë për ne të krishterët, vëmendja jonë do të ketë vetëm një fokus – Jezusin – ndërsa ai vetë hyn në këtë përvojë unike. Nëse veshtrimin ynë  do te jete fokusuar me dashuri dhe besim tek ai, do ta njohim Atë si në asnjë moment tjetër.

Prandaj ora  është edhe për fenë tonë: një fe e gjallë është në thelb një marrëdhënie besimi dhe dashurie me një Zot të cilin ne kërkojmë ta njohim më mirë, ndaj kjo është një javë e rëndësishme për besimin tonë. Do të familjarizohem  më shumë me Shëlbuesin tim, me një afrim në të cilën dashuria e tij u bë kaq konkrete për mua dhe për mbarë njerëzimin.“Ai i deshi ata deri në fund “(Gjn 13:1).

Besimi ynë do të vihet gjithashtu në provë kur në leximet e ungjillit të kësaj jave do të ndiejmë ankthin e tij ndërsa komploti për ta eliminuar trashet, ankthi i tij se një nga miqtë e tij më të ngushtë do ta tradhtojë. Ne tashme shohim atë më qartë si plotësisht njerëzor, ashtu si ne në çdo gjë, përveç mëkatit.

Të Dielën e Palmave ai hyn në qytetin e tij me brohoritjen e njerëzve, duke mos ngjallur frikë, por gëzim dhe dashuri, sepse fuqia e tij është e te pervuajturve që do ta trashëgojnë tokën. Të premten ai do të ngjitet sërish në fronin e tij, këtë herë mbi një kryq mizor ku do të shpallet mbret i hebrenjve, fjalë te cilave  të gjithë ua dimë kuptimin.

Megjithatë ai e kupton se ora e tij ka ardhur, se për këtë gjë kishte ardhur dhe se paradoksalisht kjo do të jetë ora e poshtërimit të tij të plotë, por jo vetem por dhe  për më tepër dhe ora  e lavdimit të tij: “Tani shpirtin e kam të tronditur e ç’të them?O Atë, më shpëto nga kjo orë! Porse, pikërisht për këtë erdha në këtë orë!O Atë, jepi lavdi Emrit tënd!”Ndërkaq jehoi një zë prej qiellit: “E lavdërova dhe prapë do ta lavdëroj!”  (Gjn 12:27-28).

Ndërsa përgatitem për të kremtuar ngjarjet e mëdha që jane themeli i besimit tonë, kërkoj hirin që të di se si ta përjetoj këtë me Jezusin. Përpiqem të jem më i ndjeshëm ndaj vuajtjeve që më rrethojnë dhe ndaj mungesës së besimit në lidhje me këtë dashuri të madhe që po zbulohet. Dhe përseri lutem, Ndihmoje o Zot mosbesimin tim!