Love… Of Words & Deeds –  The twelfth in a set of reflections for Lent (Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina)
– Click here to access the whole series so far –

[12] The greatest commandment

Like the Jews in the time of Jesus we often ask ourselves what is the greatest commandment, our main obligation among all the many demands made on us. For Jesus the answer was obvious: “‘You shall love the Lord your God with all your heart, and with all your soul, and with all your mind, and with all your strength.’ The second is this, ‘You shall love your neighbour as yourself’”(Mk 12: 30-31).

Jesus concludes with words that leave no space for doubt: ‘There is no other commandment greater than these’. We have heard these words so often that they tend to lose all the force of their message, which, however, remains stark:  the best thing we can ever do, our greatest responsibility, our greatest call, is to love.

Understanding these words becomes crucial in a world that makes so many calls on us.  St Paul’s assertion in the same chapter of 1 Cor 13 sheds an important light: I can do many impressive and even heroic things, but if I do them without love, I am nothing more than ‘a noisy gong or a clanging cymbal, I am nothing’ (v 1-2).

Sometimes we find ourselves in situations where it seems there is very little that we can do: strained relationships between parents and children, serious illness or disability, chronic injustice. All our efforts seem futile or might even render the situation still more difficult. Yet, the words of Jesus insist that even in such seemingly impossible situations, our biggest contribution remains to continue to love: no situation can render love impossible. Look at Jesus on the cross, and the mercy he showed to those who were doing their best to eliminate him, and to the repentant thief.

St Therese of Lisieux was a Carmelite cloistered nun who died of tuberculosis at the age of 24. When she asked herself what could be her place in the Church, she came to this conclusion, ‘Nearly ecstatic with the supreme joy in my soul, I proclaimed: O Jesus, my love, at last I have found my calling: my call is love. Certainly I have found my place in the Church, and you gave me that very place, my God. In the heart of the Church, my mother, I will be love, and thus I will be all things, as my desire finds its direction’ (Manuscrits autobiographiques, Lisieux 1957, 229).

Today’s song is ‘The Greatest of these is love’ sung by Sunday 7pm choir. Please click on the image below to listen.


____________________

Il comandamento più importante

Come gli ebrei del tempo di Gesù, anche noi spesso ci domandiamo quale sia il comandamento più importante, il dovere principale fra tutti quelli che ci vengono dati. Per Gesù la risposta era ovvia: “Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua mente e con tutta la tua forza. E il secondo è questo:  Amerai il prossimo tuo come te stesso.”(Mc 12, 30-31).

Gesù conclude con delle parole che non lasciano spazio a dubbi: ‘Non c’è altro comandamento più importante di questi’. Noi abbiamo ascoltato queste parole così spesso che rischiano di perdere tutta la forza del loro messaggio, che comunque rimane assoluto:  la cosa migliore che possiamo fare, la nostra più grande responsabilità, l’invito più importante, è amare.

Comprendere queste parole diviene cruciale in un mondo che ci rivolge così tanti inviti. L’affermazione di S. Paolo in  1 Cor 13 getta una luce importante: posso fare tante cose impressionanti ed eroiche, ma se le faccio senza amore non sono nient’altro che ‘un bronzo che risuona o un cembalo che tintinna… non sono nulla’ (v 1-2).

Talvolta ci troviamo in situazioni in cui sembra si possa fare molto poco: relazioni tese fra genitori e figli, gravi malattie o disabilità, ingiustizia cronica. Tutti i nostri sforzi sembrano vani, o possono addirittura rendere la situazione più difficile. Tuttavia le parole di Gesù insistono che, anche in simili situazioni impossibili, il miglior contributo che possiamo dare è continuare ad amare: nessuna situazione può rendere impossibile amare. Guarda Gesù sulla croce e la misericordia che ha mostrato verso coloro che stavano facendo di tutto per eliminarlo e verso il ladrone pentito.

  1. Teresa di Lisieux era una suora carmelitana di clausura, morta di tubercolosi all’età di 24 anni. Quando si interrogò su quale potesse essere il suo posto nella Chiesa, arrivò a concludere: ‘Quasi in estasi con una suprema gioia nell’anima, dissi: O Gesù, mio amore, alla fine ho trovato la mia vocazione: la mia vocazione è amare. Senza dubbio ho trovato il mio posto nella Chiesa, e Tu mi hai dato proprio questo posto, mio Dio. Nel cuore della Chiesa, mia madre, sarò l’amore, e così sarò tutto, così il mio desiderio è realizzato’ (Manoscritti autobiografici, Lisieux 1957, 229).
    _____________________
    Urdhërimi  më i madh    Ashtu si hebrenjtë në kohën e Jezusit, ashtu edhe ne sot pyesim veten shpesh se cili është urdhërimi më i madh, cili është detyrimi ynë kryesor midis të gjitha kërkesave të shumta që na bëhen.Per Jezusin kerkesa ishte e qartë : “Duaje Zotin, Hyjin tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde dhe me gjithë forcën tënde”. E dyta është kjo: “Duaje te afermin tënd si vetveten “(Mk 12: 30-31).

    Jezusi përfundon me këto fjalë që nuk lënë hapësirë ​​për dyshim: ‘Nuk ka“një urdhërim tjetër më të madh se këto”.Ne i kemi dëgjuar këto fjalë shumë shpesh,dhe kemi parë se ka patur  tendenca  që ato të humbin të gjithë forcën e mesazhit të tyre,por prapëseprapë kuptimi i tyre ka mbetur po aq domethënës : gjëja më e mirë që mund të bëjmë ndonjëherë, përgjegjësia jonë më e madhe, thirrja jonë më e madhe është dashuria.

    Kuptimi i këtyre fjalëve bëhet shume i rëndësishëm në një botë që na bën  kaq shumë thirrje . Pohimi i Shën Palit në të njëjtin kapitull të 1 Kor 13 hedh një dritë të rëndësishme: Unë mund të bëj shumë gjëra mbresëlënëse dhe madje heroike, por nëse i bëj ato pa dashuri, jam asgjë më shumë se “një gong i zhurmshëm ose një cimbal I bezdisshem ,pra jam asgjë “(v 1-2).

    Ndonjëherë ne gjejmë veten në situata te tilla ku duket se mund të bëjmë shumë pak: marrëdhënie të tensionuara midis prindërve dhe fëmijëve, sëmundje të rënda ose paaftësi, padrejtësi kronike. Të gjitha përpjekjet tona duken se janë të kota ose mund ta bëjnë situatën akoma më të vështirë. Megjithatë,fjalët e Jezusit këmbëngulin që edhe në situata të tilla në dukje të pamundura, kontributi ynë më i madh mbetet të vazhdojmë të duam: asnjë situatë nuk mund ta bëjë dashurinë të pamundur. Shikoni Jezusin në kryq dhe mëshirën që Ai tregoi për ata  që ishin duke bërë gjithcka  për ta eliminuar Atë dhe gjithashtu dhe për hajdutin  e penduar.

    Shen Tereza Lisieux ishte një murgeshë e mbyllur karmelitane e cila vdiq nga tuberkulozi në moshën 24-vjeçare. Kur ajo pyeti veten se çfarë vendi zë ajo në kishë, arriti në përfundimin: Me gëzim të madh  në shpirtin tim pothuajse ne ekstazë shpalli: O Jezus, dashuria ime, më në fund kam gjetur thirrjen time: thirrja ime është dashuria. Tashme unë kam gjetur vendin tim në Kishë, këtë vend që ti ma ke dhënë , Hyji im. Në zemrën e Kishës, kishes nënë ,unë do të jem dashuri, dhe kështu unë do të jem gjithçka, në këte mënyrë dëshira ime gjen drejtimin e saj ‘(Manuscrits autobiographiques, Lisieux 1957, 229).