[3] LENT 2024 | Teresa of Avila’s advice on prayer: Ask for love

(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina – This blog post is also translated into Italian and Albanian – please scroll)

[3] LENT 2024 | Teresa of Avila’s advice on prayer: Ask for love

St Teresa of Avila, the 16^th century Spanish mystic, reformer of the Carmelite order, founded convents where the sisters would dedicate themselves exclusively to prayer. To help her sisters grow in the practice of prayer, she wrote, The Way to Perfection, where she shares her experience of what helps and what hinders true prayer.

At the beginning of this book she encourages her sisters to seek three things to enable them to receive the grace of true prayer: ask for love, ask for detachment and ask for humility.

Love is so important that we can easily take it for granted, and while we pray for so many things, we might forget to ask for this gift of love. Not so St Paul, when he shared his hope and prayer for his beloved Philippians. This is my prayer: that your love may abound more and more in knowledge and depth of insight, so that you may be able to discern what is best and may be pure and blameless for the day of Christ. (Phil 1: 9-10).

As our love grows, so also will our ability to discern what God wants of us. Because God is love. Whoever lives in love lives in God, and God in them (1Jn 4: 16). Love makes us similar to God, he becomes more familiar, so that it will be easier for us to communicate with him. In other words, Dear friends, let us love one another, for love comes from God. Everyone who loves has been born of God and knows God (1Jn 4: 7).

On the other hand, lack of love in any of its forms, is a real obstacle to true prayer. Our selfishness closes us in ourselves, and hinders us from sensing the presence of God and of others. How often have we been in a situation of conflict with someone else, finding it difficult to forgive, and we realise that prayer does become difficult. When we go before God he invites us to be like him, to be merciful, and resisting that means resisting his presence in us.

We also know that if we pray with faith, we become more loving, more ready to accept and forgive others their failings. Prayer purifies our hearts, makes us more transparent and receptive to God’s love. With St John we can say, If God loves so much we too should love our brothers.(1 Jn 4:11)

PRAYER AID:

Lord, make me a good friend to everyone.
Let my person inspire trust in those who suffer and lament;
to those who seek light far from You,
to those who would like to start and don’t know how,
to those who would like to confide and don’t feel capable.

Lord help me, so that I don’t pass by anyone
with an indifferent face,
with a closed heart,
with a hasty step.

Lord, help me to immediately notice those around me,
those who are worried and disoriented,
those who suffer without showing it,
those who feel isolated without wanting to.

Lord, give me a sensitivity
that knows how to reach out to hearts.

Lord, free me from selfishness,
so that I can serve you,
so that I can love you,
so that I can listen to you,
in every brother you lead me to.

– Saint Vincent de Paul

_________

Il consiglio di Teresa d’Avila sulla preghiera: Chiedi di amare

1. Teresa d’Avila, la mistica spagnola del sedicesimo secolo che ha riformato l’ordine delle Carmelitane, fondò dei conventi in cui le suore si dedicavano esclusivamente alla preghiera.

Per aiutare le sue suore a crescere nella pratica della preghiera scrisse La Via della Perfezione, in cui condivideva la sua esperienza su ciò che favorisce e ciò che ostacola la vera preghiera.

All’inizio del libro incoraggia le sorelle a cercare tre cose che permettano loro di ricevere la grazia di una preghiera vera: chiedere l’amore, chiedere il distacco e chiedere l’umiltà.

L’amore è così importante che potremmo facilmente darlo per scontato e, mentre preghiamo per tante cose, potremmo scordarci di chiedere il dono dell’amore. Non fu così per S. Paolo, che condivise la sua speranza e la sua preghiera per i suoi amati Filippesi. E perciò prego che il vostro amore cresca sempre più in conoscenza e in pieno discernimento, perché possiate distinguere ciò che è meglio ed essere integri e irreprensibili per il giorno di Cristo. (Fil 1, 9-10).

Quanto più cresce il nostro amore, quanto più saremo capaci di discernere ciò che Dio desidera per noi. Perché Dio è amore; chi rimane nell’amore rimane in Dio e Dio rimane in lui. (1Gv 4, 16). L’amore ci rende simili a Dio, ce lo rende più familiare, così che diventa più facile per noi essere in cumunione con Lui. In altre parole, Carissimi, amiamoci gli uni gli altri, perché l’amore è da Dio: chiunque ama è stato generato da Dio e conosce Dio. (1Gv 4, 7).

D’altra parte una mancanza di amore in qualunque sua forma è un ostacolo concreto per la vera preghiera. Il nostro egoismo ci chiude in noi stessi e impedisce di percepire la presenza di Dio e degli altri. Quante volte in una situazione di contrasto con qualcuno che ci è difficile perdonare ci accorgiamo che ci è difficile anche pregare! Quando ci mettiamo di fronte a Dio Lui ci invita ad essere come Lui, ad essere misericordiosi e opporsi a questo significa contrastare la sua presenza in noi.

Sappiamo anche che se preghiamo con fede diventiamo più amorevoli, più inclini ad accettare e a perdonare agli altri le loro mancanze. La preghiera purifica il nostro cuore, ci rende più trasparenti e più ricettivi all’amore di Dio. Con S. Giovanni possiamo dire: Se Dio ci ha amati così, anche noi dobbiamo amarci gli uni gli altri (1 Gv 4,11).

Signore, fammi buon amico di tutti.
Fa che la mia persona ispiri fiducia a chi soffre e si lamenta;
a chi cerca luce lontano da Te,
a chi vorrebbe cominciare e non sa come,
a chi vorrebbe confidarsi e non se ne sente capace.

Signore aiutami, perché non passi accanto a nessuno
con il volto indifferente,
con il cuore chiuso,
con il passo affrettato.

Signore, aiutami ad accorgermi subito
di quelli che mi sta accanto,
di quelli che sono preoccupati e disorientati,
di quelli che soffrono senza mostrarlo,
di quelli che si sentono isolati senza volerlo.

Signore, dammi una sensibilità
che sappia andare incontro ai cuori.

Signore, liberami dall’egoismo,
perché ti possa servire,
perché ti possa amare,
perché ti possa ascoltare,
in ogni fratello che mi fai incontrare.
– San Vincenzo de Paoli

_______

Këshilla e Terezës së Avilës për lutjen: Kërkoni dashuri

Shën Tereza e Avilës, mistikja spanjolle e shekullit të 16-të, reformatore e urdherit karmelitan, themeloi manastirë ku motrat do t’i përkushtoheshin ekskluzivisht lutjes. Për të

Ndihmuar motrat e saj të rriten në praktikën e lutjes, shkroi , “Rruga drejt Përsosmërisë”, ku

ajo tregon përvojën e saj se çfarë e ndihmon dhe çfarë e pengon lutjen e vërtetë.

Në fillim të këtij libri ajo inkurajon motrat e saj që të kërkojnë tre gjëra në mënyrë që ato të mund të marrin hirin e lutjes së vërtetë: kërkoni dashuri, kërkoni shkëputje ne qetesi dhe kërkoni përulësi.

Dashuria është aq e rëndësishme sa mund ta marrim lehtësisht si të mirëqenë, dhe ndërkohë që lutemi për kaq shumë gjëra, ne mund të harrojmë të kërkojmë këtë dhuratë dashurie. Por jo kjo nuk është kështu për Shën Palin, ndërsa thotë kur ndau shpresën e tij dhe lutjen për Filipianët e tij të dashur. Kjo është lutja ime: që dashuria juaj të shkojë duke u rritur gjithnjë dhe më shumë në njohuri dhe në kuptim të plotë, në mënyrë që të mund të dalloni se çfarë është më e mira që të mund të jetoni të pastër dhe të pa të meta për ditën e Krishtit. (Filipianëve 1:9-10).

Ndërsa dashuria jonë rritet, po ashtu do të rritet edhe aftësia jonë për të dalluar se çfarë dëshiron Zoti prej nesh. Sepse Zoti është dashuri. Kush jeton në dashuri, jeton në Zotin dhe Zoti në ta (1 Gjn 4:16). Dashuria na bën ngjashëm me Zotin, ai bëhet më i njohur, kështu që ne do ta kemi më të lehtë të komunikojmë me të. Me fjalë të tjera, të dashur miq, le ta duam njëri-tjetrin, sepse dashuria vjen nga Zoti.

Kushdo që do, ka lindur Prej Hyjit  dhe e njeh Hyjin (1 Gjn 4:7).

Nga ana tjetër, mungesa e dashurisë në çdo formë të saj, është një pengesë e vërtetë për lutjen e vërtetë.  Egoizmi jonë na mbyll në vetvete dhe na pengon të ndjejmë praninë e Zotit dhe  të tjerëve. Sa shpesh ka ndodhe që  kemi qenë në një situatë konflikti me dikë tjetër, ku kemi gjetur vështirësi për të falur dhe kemi kuptuar se lutja është bëre më e  vështirë. Kur shkojmë përpara Zotit  ai na fton të jemi si ai, të jemi të mëshirshëm dhe të rezistojmë kësaj do të thotë t’i rezistojmë pranise te Tij në ne.

Ne gjithashtu e dimë se nëse lutemi me besim, ne bëhemi më të dashur, më të gatshëm për të pranuar dhe për falë  të tjerëve dështimet e tyre. Lutja na pastron zemrat, na bën më transparentë dhe pranues ndaj dashurisë së Zotit. Me Shën Gjonin mund të themi: Nëse Zoti  na do kaq shumë, duhet të duam edhe ne vëllezërit tanë. (1 Gjn 4:11)

Signore, fammi buon amico di tutti.
Fa che la mia persona ispiri fiducia a chi soffre e si lamenta;
a chi cerca luce lontano da Te,
a chi vorrebbe cominciare e non sa come,
a chi vorrebbe confidarsi e non se ne sente capace.

Signore aiutami, perché non passi accanto a nessuno
con il volto indifferente,
con il cuore chiuso,
con il passo affrettato.

Signore, aiutami ad accorgermi subito
di quelli che mi sta accanto,
di quelli che sono preoccupati e disorientati,
di quelli che soffrono senza mostrarlo,
di quelli che si sentono isolati senza volerlo.

Signore, dammi una sensibilità
che sappia andare incontro ai cuori.

Signore, liberami dall’egoismo,
perché ti possa servire,
perché ti possa amare,
perché ti possa ascoltare,
in ogni fratello che mi fai incontrare.
– San Vincenzo de Paoli