Be Reconciled [14] – It is completed!

When he had received the sour wine, Jesus said, “It is completed!” Then he bowed his head and gave up his spirit. (Jn 19: 30)

Every human death is a window into the great mystery of our existence and its meaning, and so is the death of Jesus. His last words are, ‘It is completed’, a regal statement that he had fulfilled in everything the mission given to him by the Father, to reconcile the world to himself.

He could now give up his spirit: he does so with dignity, in full freedom, knowing that his mission has been completed. He gives up his spirit to the Father, and he donates his spirit to us. Even his death becomes for us a sign of hope and the power of life.

In the gospel of Mark we read that when the Roman centurion, a pagan,  ‘who stood there in front of Jesus, saw how he died, he said, “Surely this man was the Son of God!”’  (Mk 15: 39) The questions surrounding Jesus’ identity and his mission are now finally answered – at his death.

We too can understand much better who Jesus is and what his mission was if we spend time today looking at how he suffered and died. After his deep struggle in the Garden, he could face the Passion with renewed strength. We see him in his great suffering: beaten with great cruelty, abandoned and even betrayed and denied by his closest friends, made an object of ridicule, and then condemned to death on the basis of fake evidence and because of the jealousy of the leaders.

Isaiah, writing some 700 years before these events, seems to describe the deeper meaning of the Passion. In the first reading of today’s liturgy he speaks of God’s suffering servant: ‘He was despised and rejected by mankind, a man of suffering, and familiar with pain… Surely he took up our pain and bore our suffering…he was pierced for our transgressions, he was crushed for our iniquities; the punishment that brought us peace was on him, and by his wounds we are healed.’ (Is 53: 3-5)

‘By his wounds we are healed.’ It is the blood shed for the forgiveness of our sins, God reconciling the world through Christ without taking into consideration our sins.

It is completed! I stand in awe before the crucified Jesus, and let my heart fill with deep gratitude and trust. I pray for my shattered world, that the blood of Christ may bring about its reconciliation.

AUDIO-VISUAL AID: Today we bring you Karl Jenkin’s Ave Verum Corpus – one of the most moving contemporary compositions, fitting for Good Friday’s solemnity.

. Tutto è compiuto!

E dopo aver ricevuto l’aceto, Gesù disse: «Tutto è compiuto!». E, chinato il capo, spirò. (Gv 19, 30)

Ogni morte umana è una finestra che si apre sul grande mistero della nostra esistenza e del suo significato. Ed è così anche per la morte di Gesù. Le sue ultime parole sono: ‘Tutto è compiuto’, un’affermazione regale, di aver realizzato interamente la missione affidatagli dal Padre, quella di riconciliare a sé il mondo.

Adesso può rendere il suo spirito: lo fa con dignità, in piena libertà, sapendo che la sua missione è compiuta. Rende il suo spirito al Padre e dona il suo spirito a noi. La sua morte diventa per noi addirittura un segno di speranza ed energia vitale.

Nel vangelo di Marco leggiamo che il centurione romano, un pagano, ‘che stava di fronte a Gesù, vistolo spirare in quel modo, disse: «Veramente quest’uomo era Figlio di Dio!».’  (Mc 15, 39) Le domande riguardo l’ identità e la missione di Gesù hanno trovato risposta finalmente – al momento della sua morte.

Anche noi possiamo comprendere molto meglio chi sia Gesù e quale fosse la sua missione, se oggi ci prendiamo del tempo per contemplare come egli ha sofferto e come è morto. Dopo l’intenso combattimento interiore nel Getzemani, Egli riesce ad affrontare la Passione con forza rinnovata. Lo contempliamo fra enormi sofferenze: colpito con molta crudeltà, abbandonato, perfino tradito e disconosciuto dai suoi amici più intimi, fatto oggetto di scherno e poi condannato a morte sulla base di accuse false e a causa dell’invidia dei capi.

Isaia, scrivendo circa 700 anni prima di questi eventi, sembra descrivere il significato più profondo della Passione. Nella prima lettura della liturgia di oggi ci descrive il servo di Dio sofferente: ‘Disprezzato e reietto dagli uomini, uomo dei dolori che ben conosce il patire…  Egli è stato trafitto per i nostri delitti, schiacciato per le nostre iniquità. Il castigo che ci dà salvezza si è abbattuto su di lui; per le sue piaghe noi siamo stati guariti.’ (Is 53, 3-5)

‘Per le sue piaghe siamo stati guariti.’ E’ il sangue versato per il perdono dei nostri peccati: Dio riconcilia a sé il mondo in Cristo senza tener conto dei nostri peccati.

Tutto è compiuto! Sto in contemplazione davanti a Gesù crocefisso e lascio che il mio cuore si riempia di profonda gratitudine e fiducia. Prego per il mio mondo diviso, che il sangue di Cristo possa portarvi la riconciliazione.

__________

Gjithçka u krye

Jezusi, sapo e kërkoi uthullën, tha:  “Gjithçka u krye!”  Uli kokën e dha shpirt. Gjn.19:30

Çdo vdekje njerëzore është një dritare në misterin e madh të ekzistencës sonë dhe kuptimin e saj, dhe kështu është edhe vdekja e Jezusit. Fjalët e tij të fundit janë, “gjithcka eshtë përfunduar”, një deklaratë e mrekullueshme ,duke përmbushur në gjithçka misionin që i ishte dhënë nga Ati, për të pajtuar botën me veten e tij.

Ai tani dhuron shpirtin e tij: e bën këtë me dinjitet, në liri të plotë, duke e ditur që misioni i tij ka përfunduar. Ai ia dorëzon shpirtin Atit dhe na e dhuron edhe ne gjithashtu. Keshtu vdekja e tij bëhet për ne një shenjë shprese dhe force për jetën tonë.

Në ungjillin e Markut lexojmë se kur centurioni romak, një pagan, që rrinte përballë Jezusit,” kur pa se si i doli shpirti, tha: “Ky njeri paska qenë me të vërtetë Biri i Hyjit! (Mk 15: 39) ) Pyetjet që lidhen me identitetin e Jezusit dhe misionin e tij tani më në fund kanë marrë përgjigje – në vdekjen e tij.

Edhe ne mund ta kuptojmë shumë më mirë se kush është Jezusi dhe cili ishte misioni i tij nëse kalojmë me shumë kohë sot duke parë se si ai vuajti dhe vdiq. Pas asaj beteje të thellë qe kaloi në Kopsht, ai tani mund të përballej me Mundimet me një forcë të re. Ne e shohim atë në vuajtjet e tij të mëdha: i rrahur në një mënyrë mizore, i braktisur dhe madje i tradhëtuar dhe i mohuar nga miqtë e tij më të ngushtë,  u bë një objekt talljeje dhe më pas u dënua me vdekje në bazë të provave të rreme dhe për shkak të xhelozisë së udhëheqësve.

Isaia, duke shkruar rreth 700 vjet para këtyre ngjarjeve, duket se përshkruan kuptimin më të thellë të Mundimit . Në leximin e parë të liturgjisë së sotme ai flet për shërbëtorin e vuajtur të Zotit” Ishte i përbuzur, më i sprasmi ndër njerëz,njeri dhimbjesh, i regjur me vuajtje, si ai, para të cilit mbulohet fytyra, i përbuzur, këndej as s’e çmonin për gjësend! E pra, Ai i mori mbi vete vuajtjet tona,mbi shpatulla të veta i ngarkoi dhimbjet tona!E ne ishim të bindur se ishte i ndëshkuar,i munduar prej Hyjit e i nënçmuar!Kurse Ai ishte i plagosur për shkak të paudhësive tona, i ndrydhur për shkak të fajeve tona; ndëshkimi, peng paqeje për ne, peshoi mbi Të:me plagët e tij ne u shëruam”.(Is 53: 3-5)

“Nga plagët e tij ne jemi shëruar.”Eshtë gjaku i derdhur për faljen e mëkateve tona, Zoti pajton botën përmes Krishtit pa marrë parasysh mëkatet tona.

Gjithcka është përfunduar! Unë qëndroj me nderim përpara Jezusit të kryqëzuar dhe e le zemrën time të mbushet me mirënjohje dhe besim të thellë. Unë lutem për botën time të copëtuar, që gjaku i Krishtit të sjellë pajtimin.