Be Reconciled [13] – He loved them to the end

‘Now before the Feast of the Passover, when Jesus knew that His hour had come that He should depart from this world to the Father, having loved His own who were in the world, He loved them to the end.’ (Jn 13:1) This is John’s solemn introduction to the drama of the Passion and death of Jesus: it is all about love.

To show us this love Jesus performed two actions during the Last Supper, which in a very real way foretell what he will be doing on Calvary tomorrow. He washed the feet of his disciples, and instituted the Eucharist. Both help us understand better what reconciliation is and how it is mostly God’s work.

Jesus washes the disciple’s feet because they needed to be washed, but above all to show them, and us, what kind of Lord and Master he is.  No wonder Peter resisted at first, for it was beyond imaging that our God is the one who washes our feet, my feet. It is he who removes our sins, thus enabling us to become his friends.

Then, ‘while they were eating, Jesus took bread, and when he had given thanks, he broke it and gave it to his disciples, saying, “Take and eat; this is my body.” Then he took a cup, and when he had given thanks, he gave it to them, saying, “Drink from it, all of you. This is my blood of the covenant, which is poured out for many for the forgiveness of sins.”’ (Mt 26: 26-28)

We are so familiar with this text that we risk missing how powerful it really is, and today is a good opportunity to dwell on the solemn message of the text. Jesus is taking his own life in his hands, lets it be broken and gives himself totally to us, as our food and drink. He says very clearly he is doing this for the forgiveness of sins. Once more, God takes the initiative to make us his friends, without waiting for us to be worthy of such great gift.

After washing the feet, Jesus asks his followers to do the same to one another, and after instituting the Eucharist he tells us to do this in memory of him. We are reminded of our call to be ambassadors of reconciliation.

He loved them to the end, no greater love is possible: I can only stay and worship in deep wonder, asking to know how to accept this great offer, and take it to others.

AUDIO-VISUAL AID: The collection of music for this Maundy Thursday is taken principally from the Monks of Solesmes, whose recordings for the Easter season are some of the finest in all of recorded music. This collection also includes a rare Franciscan piece: a very beautiful polyphonic rendition of Ubi Caritas, which handles the traditional Gregorian Chant melody in a moving way. 00:00​ Abbaye Saint Pierre de Solesmes (France) – Canticle Ubi caritas 02:55​ Abbaye Saint Pierre de Solesmes (France) – Introit Nos autem 05:57​ Abbaye Saint Pierre de Solesmes (France) – Gradual Christus Factus Est 08:34​ Abbaye Saint Pierre de Solesmes (France) – Offertory Dextera Domini 10:03​ Abbaye Saint Pierre de Solesmes (France) – Communion Dominus Iesus 11:19​ Franciscan monks of the Jesus Maria Clemente Monastery choir – Ubi Caritas

Li amò sino alla fine

‘Prima della festa di Pasqua Gesù, sapendo che era giunta la sua ora di passare da questo mondo al Padre, dopo aver amato i suoi che erano nel mondo, li amò sino alla fine.’ (Gv 13,1) Questa è la solenne introduzione di Giovanni al dramma della Passione e morte di Gesù: tutto è incentrato sull’amore.

Per mostrarci questo amore Gesù ha compiuto durante l’Ultima Cena due gesti, che hanno predetto in modo molto concreto cosa avrebbe fatto il giorno dopo sul Calvario. Ha lavato i piedi ai discepoli e ha istituito l’Eucarestia. Entrambe ci aiutano a capire meglio cosa sia la riconciliazione e come essa sia soprattutto opera di Dio.

Gesù lava i piedi dei discepoli perché hanno bisogno di essere lavati, ma soprattutto per mostrare a loro, e a noi, che tipo di Maestro e Signore Lui sia.  Non meraviglia che Pietro all’inizio si opponga, perché va oltre ogni immaginazione che Dio sia uno che ci lava i piedi, che mi lava i piedi. E’ Lui che elimina i nostri peccati, rendendoci quindi capaci di diventare suoi amici.

Poi, ‘mentre essi mangiavano, Gesù prese il pane e, pronunziata la benedizione, lo spezzò e lo diede ai discepoli dicendo: «Prendete e mangiate; questo è il mio corpo». Poi prese il calice e, dopo aver reso grazie, lo diede loro, dicendo: «Bevetene tutti, perché questo è il mio sangue dell’alleanza, versato per molti, in remissione dei peccati.”’ (Mt 26,26-28)

Siamo così abituati a questo testo che rischiamo di non cogliere quanto sia potente, ma oggi abbiamo una buona opportunità di sostare sul solenne messaggio del testo. Gesù prende in mano la sua vita, lascia che sia spezzata e si dona totalmente a noi, come nostro cibo e bevanda. Dice chiaramente che fa questo per il perdono dei peccati. Ancora una volta Dio prende l’iniziativa di renderci suoi amici, senza aspettare che noi siamo degni di un dono così grande.

Dopo aver lavato loro i piedi, Gesù chiede ai suoi discepoli di fare lo stesso gli uni per gli altri, e dopo aver instituito l’Eucarestia dice di fare questo in memoria di Lui. Ci viene ricordata la nostra vocazione di essere ambasciatori di riconciliazione.

Li amò sino alla fine: non è possible un amore più grande. Posso solo sostare e adorare con profonda meraviglia, chiedendo di capire come accogliere questa straordinaria offerta e portarla agli altri.

__________

Ai i deshi ata deri në fund

Ishte para festës së Pashkëve. Jezusi, duke ditur se i erdhi koha të kalojë prej kësaj bote tek Ati, pasi i deshi të vetët ‑ ata që ishin në botë ‑ i deshi deri në pikën e fundit.(Gjn 13: 1)

Kjo është hyrja solemne e Gjonit në dramën e Mundimit dhe vdekjes së Jezusit: që e gjitha ka të bëjë me dashurinë.

Për të na treguar këtë dashuri Jezusi beri keto dy veprime gjatë Darkës së Fundit, të cilat në një mënyrë shumë reale parashikojnë se çfarë e pret atë nesër në Kalvar. Ai u lau këmbët dishepujve të tij dhe themeloi Eukaristinë. Të dy na ndihmojnë të kuptojmë më mirë se çfarë është pajtimi dhe si është mbi te gjitha puna e Zotit.

Jezusi lan këmbët e dishepullit sepse duhej të laheshin, por mbi të gjitha për tu treguar atyre dhe neve, se si Ai eshte si Zot dhe si Mjeshter . Nuk është çudi që Pjetri rezistoi në fillim, sepse ishte përtej imazhit që Zoti ynë është ai që na lan këmbët.Heshtë ai që heq mëkatet tona, duke na mundësuar kështu të bëhemi miqtë e tij.

Pastaj, “ Ndërsa po hanin, Jezusi mori bukën, i dha lavdi Hyjit, e theu, ua dha nxënësve të vet e tha:

“Merrni, hani: ky është trupi im!” Pastaj mori kelkun, u falënderua, ua dha e tha:“Pini prej tij të gjithë,  sepse ky është gjaku im ‑ gjaku i Besëlidhjes ‑ që do të derdhet për të gjithë në shpërblim të mëkateve.“(Mt 26: 26-28)

Ne jemi aq të njohur me këtë tekst saqë mund te rrezikojmë të humbasim kuptimin se sa i fuqishëm është në të vërtetë, dhe sot është një mundësi e mirë për t’u ndalur në mesazhin solemn të ketij teksti. Jezusi po merr jetën e tij në duart e tij, e lejon atë të thyhet duke na e dhënë veten plotësisht neve, si ushqimi dhe pija jonë. Ai thotë shumë qartë se po e bën këtë për faljen e mëkateve. Edhe një herë, Zoti merr iniciativën për të na bërë miqtë e tij, pa pritur që ne të jemi të denjë për një dhuratë kaq të madhe.

Pasi lau këmbët, Jezusi u kërkon ndjekësve të tij të bëjnë të njëjtën gjë me njëri-tjetrin dhe pasi themeloi Eukaristinë ai na thotë ta bëjmë këtë në kujtim të tij. Na kujtohet thirrja qe na behet për të qenë ambasadorë të pajtimit.

Ai i deshi ata deri në fund, nuk ka nje dashuri më te madhe se kjo: Unë vetëm mund të qëndroj dhe të adhuroj i mrekudhuar thellë, duke kërkuar të di se si ta pranoj këtë ofertë të mrekudhueshme dhe si ta percjell tek të tjerët.