(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina – This blog post is also translated into Italian and Albanian – please scroll.

[6] ‘A faith without doubts cannot grow.’ The believer and the unbeliever in me

‘A faith without doubt cannot grow’, said Pope Francis in a recent book interview.  “The devil puts doubts in us, then life happens along with its tragedies: ‘Why does God allow this?’ But a faith without doubts cannot grow. (…) The thought of being abandoned by God is an experience of faith which many saints have experienced, along with many people today who feel abandoned by God, but do not lose faith. They take care to watch over the gift: ‘Right now I feel nothing, but I guard the gift of faith.’

We all know that we grow in our relationships when we face difficult moments, and this is true also of faith, our relationship with God. The Pope continues, ‘Crises of faith are not failures against faith. On the contrary, they reveal the need and desire to enter more fully into the depths of the mystery of God. A faith without these trials leads me to doubt that it is true faith.”

Cardinal Martini, the former Jesuit bishop of Milan and a renowned biblical scholar, expressed the same thought in terms of the believer and the unbeliever co-existing in our heart. ‘I believe that each of us has within us an unbeliever and a believer, who speak to each other, question each other, continually refer difficult and disturbing questions to each other. The non-believer who is in me disturbs the believer who is in me and vice versa.’

In fact, Cardinal Martini took this a step further, setting up in his diocese what he called, The chair of the non-believers, where he used to invite a believer and an unbeliever to discuss and debate a specific topic each time. He said this is what each one should do, ‘listen respectfully to the debate going on in our heart between the believer and the unbeliever. The believer must listen respectfully to the unbeliever, and the unbeliever must speak and listen to the believer.’

He once said, ‘I do not ask whether you are believers or non-believers, but whether you are thinking or not. The important thing is that you learn to let yourself be challenged. If you are a believer, to challenge your faith. If you are non-believers, to challenge your unbelief.’

This is our experience: our faith is challenged on many fronts, and if we take up the challenge we will grow in faith. That is when we can pray, ‘I believe, Help my unbelief.’

AUDIO-VISUAL AID: Today’s choice: ‘Everything’ by Lauren Daigle (You can view the song lyrics here)

6. ‘Una fede senza dubbi non va.’ Il credente e il non credente dentro di me

‘Una fede senza dubbi non va’, disse Papa Francesco in un recente libro-intervista.  “Il diavolo ti mette i dubbi, poi la vita, poi le tragedie: perché Dio permette questo? Ma una fede senza dubbi non va  (…) Pensare di essere abbandonati da Dio è un’esperienza di fede che hanno avuto tanti santi e anche tante persone di oggi, che si sentono abbandonate da Dio, ma non perdono la fede. Custodiscono il dono: in questo momento non sento nulla, ma custodisco il dono della fede.”

Tutti abbiamo sperimentato che le nostre relazioni crescono quando affrontiamo momenti difficili, e questo è vero anche per la fede, che è la nostra relazione con Dio. Il Papa continua: “Le crisi di fede non sono mancanze contro la fede. Al contrario, rivelano il bisogno e il desiderio di entrare sempre di più nella profondità del mistero di Dio. Una fede senza queste prove mi fa dubitare che sia vera fede.”

Il Cardinal Martini, il precedente vescovo di Milano, gesuita e biblista famoso, espresse il medesimo pensiero in termini di credente e non credente che coesistono nel nostro cuore. “Credo che ognuno di noi abbia dentro di sé un non credente e un credente, che si parlano, che discutono, che si pongono continuamente domande difficili e scomode l’uno all’altro.  Il non credente che è in me mette in crisi il credente che è in me e  viceversa.”

Concretamente, il Cardinal Martini fece un passaggio ulteriore, istituendo nella sua diocesi quella che chiamò la  Cattedra dei non credenti, in cui era solito invitare un credente e un non credente a trattare e dibattere ogni volta un tema specifico. Diceva che ognuno dovrebbe “ascoltare con rispetto il dibattito presente nel suo cuore fra credente e non credente. Il credente deve ascoltare con rispetto il non credente e il non credente deve parlare e ascoltare il credente.”

Una volta disse: “Non vi chiedo se siete credenti o non credenti, ma se pensate o no. La cosa importante è che impariate a lasciarvi mettere in crisi. Se siete credenti a mettere in questione la vostra fede. Se siete non credenti a mettere in questione la vostra incredulità.”

E’ questa la nostra esperienza: la nostra fede è messa in questione su tanti fronti. Ma se accettiamo la sfida possiamo crescere nella fede. E’ allora che possiamo pregare:‘Credo, aiutami nella mia incredulità .’

__________

6.”Një besim pa dyshime nuk mund të rritet.” Besimtari dhe jobesimtari tek unë

“Një besim pa dyshime nuk mund të rritet”, tha Papa Françesku në  recent book interview. “Djalli na vendos nëpër dyshime, pastaj jeta jonë shkon nëpër ndodhitë e saj: ‘Pse e lejon Zoti këtë?’ Por një besim pa dyshime nuk mund të rritet. (…) Mendimi rreth të qenurit  i braktisur nga Zoti është një përvojë besimi që e kanë përjetuar shumë shenjtër, po kështu edhe shumë njerëz sot ndihen të braktisur nga Zoti, por nuk e humbin besimin. Ata kujdesen për ta ruajtur dhuratën: ‘Për momentin nuk ndjej asgjë, por ruaj dhuratën e besimit.’

Të gjithë e dimë se rritemi në marrëdhëniet tona kur përballemi me momente të vështira, dhe kjo vlen po ashtu  edhe për besimin, marrëdhënien tonë me Zotin. Papa vazhdon: “Krizat e besimit nuk janë dështime ndaj besimit. Përkundrazi, na ndihmojne të zbulojmë nevojën dhe dëshirën për të hyrë më plotësisht në thellësitë e misterit të Zotit. Një besim pa këto sprova më bën të dyshoj nese është besimi  i vërtetë.”

Kardinal Martini,  jezuit , ipeshkëv i mëparshëm i Milanos si dhe një studiues i njohur biblik, shprehu të njëjtin mendim për sa i përket besimtarit dhe jobesimtarit që bashkëjetojnë në zemrën tonë. “Unë besoj se secili prej nesh e ka brenda vetes një jobesimtar dhe një besimtar, të cilët flasin me njëri-tjetrin, pyesin njëri-tjetrin,vazhdimisht i referojnë njëri-tjetrit pyetje të vështira dhe shqetësuese. Jobesimtari që është në mua e shqetëson besimtarin që është po në mua dhe anasjelltas.’

Në fakt, kardinal Martini shkoi edhe më tej, duke ngritur në dioqezën e tij atë që ai e quajti, “Katedra e jobesimtarëve“, ku ftonte një besimtar dhe një jobesimtar për të diskutuar dhe debatuar çdo herë për një temë specifike. Ai tha se kjo është ajo që duhet të bëjë secili, ‘ të dëgjojmë  me respekt debatin që po zhvillohet në zemrën tonë midis besimtarit dhe jobesimtarit. Besimtari duhet ta dëgjojë me respekt jobesimtarin dhe jobesimtari duhet të flasë dhe të dëgjojë besimtarin.’

Ai një herë tha: “Unë nuk pyes nëse jeni besimtarë apo jobesimtarë, por nëse jeni duke menduar apo jo. Gjëja e rëndësishme është që të mësoni ta lini veten të sfidoheni. Nëse je besimtar,ta sfidosh besimin tënd. Nëse jeni jobesimtarë, për të sfiduar mosbesimin tuaj.”

Kjo është përvoja jonë: besimi ynë sfidohet në shumë fronte , nëse ne I pranojmë sfidat, do të rritemi në besim. Ky është ai momenti ku ne mund të lutemi kështu: “Unë besoj, ndihmomë o Zot,në mosbesimin tim”.