LENT ’23 [12] The Prince of Peace. Blessed is he who comes in the name of the Lord

(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina – This blog post is also translated into Italian and Albanian – please scroll)

[12] The Prince of Peace. Blessed is he who comes in the name of the Lord

 The King finally arrives at the gates of his city, his hour has come. The crowds welcome him as the one who comes in the name of the Lord, the promised messiah, the Prince of Peace.

Unlike the great powerful men of his time, he chooses to enter his city seated on a colt of a donkey, as the prophet had foretold, “Rejoice greatly, O daughter of Zion! Shout aloud, O daughter of Jerusalem! Behold, your king is coming to you; righteous and having salvation is he, humble and mounted on a donkey, on a colt, the foal of a donkey. (Zechariah 9: 9)

He had already proclaimed, Blessed are the meek, for they shall inherit the earth. On Good Friday he would tell Pilate that his kingdom is not of this world, not because it is somehow otherworldly, not interested in what happens in this world, but because, unlike the kingdoms of this world, it is not based on violence but on the truth that makes us free. It strives to convince people that our God shows his power when he chooses to share our weakness.

Jesus’ entry into Jerusalem also marks the entry into the most important week in the year for the Christian. It is symbolic of the meaning of the momentous events we will witness, always as mysterious as they are powerful. It is the week when we finally understand who Jesus really is, and what his mission is all about. Today we see the Prince of Peace entering Jerusalem on this donkey, soon we will see him washing the feet of his disciples and then hanging on the Cross, the tree of life.

We see him putting into practice what he preaches: gaining his life by being ready to give it up, entering through the narrow door, entrusting himself completely to the Father. Once he had said, “I have come to cast fire on the earth, and how I wish it were already kindled! (Lk 12: 49). Now the time has come for his deepest desire to be fulfilled, when he will be able to say, All is completed.

During these solemn days I will strive to keep away distractions, so that my gaze can dwell on Jesus. I will use the daily gospel readings as I accompany Jesus on his way to the final victory. The longer I look at Jesus, the more I discover what my deepest desire is. Like him, I will ask for a peaceful heart that seeks to do the Father’s will.

AUDIO-VISUAL AID: Today we bring you a classical piece by J.S. Bach: Jesus bleibet meine Freude from Cantata BWV 147 Netherlands Bach Society. (Below the video you will find the lyrics in the three languages of this blogpost.)

English Text by Bernard Gasso

Jesu’ joy of man’s desiring
Thou whose love shines down like a guiding light
Drawn to thee with souls aspiring
Through our faith we reach celestial height
Son of God we pray we may reach thee
May we live in peace we beseech thee
Open doors of truth unknown
As thy love comes down from the heavenly throne
Teach us from they heavenly throne
Open doors of truth unknown
As they love comes down from the heavenly throne

Gesù gioia del desiderio dell’uomo,
Tu il cui amore brilla come una luce che guida.
Attratti da te, con animo anelante,
attraverso la nostra fede raggiungiamo il Cielo.
Figlio di Dio ti preghiamo di poterti raggiungere.
Che possiamo vivere in pace, ti preghiamo.
Apri le porte della verità sconosciuta
mentre il tuo amore scende dal trono celeste
istruiscici dal loro trono celeste.
Apri le porte della verità sconosciuta
mentre il loro amore scende dal trono celeste.

Jezus , gëzimi i dëshires  njerezore
Ti, dashuria e cila shkëlqen si një dritë udhëzuese
Tërhequr nga ju me shpirtra aspirues
Përmes besimit tonë ne arrijmë lartësinë Qiellore
Biri i Hyjit ne lutemi të arrijmë te ti
Te Jetojme ne paqe , lutemi
Hapi dyert e së vërtetës së panjohur
Ndërsa dashuria juaj zbret nga froni qiellor
Na mëso nga froni i tyre qiellor
Hapni dyert e së vërtetës së panjohur
Ndërsa dashuria zbret nga froni qiellor

__________________

12. Il Principe della Pace. Benedetto colui che viene nel nome del Signore

Finalmente il Re arriva alle porte della sua città, la sua ora è giunta. La folla lo accoglie come colui che viene nel nome del Signore, il messia promesso, il Principe della Pace.

Diversamente dai potenti del suo tempo, Egli sceglie di entrare in città in groppa ad un puledro di asina, come aveva predetto il profeta:“Esulta grandemente figlia di Sion, giubila, figlia di Gerusalemme! Ecco, a te viene il tuo re. Egli è giusto e vittorioso, umile, cavalca un asino, un puledro figlio d’asina.” (Zac 9, 9)

Aveva già proclamato: Beati i miti, perché erediteranno la terra. Il venerdì santo dirà a Pilato che il suo regno non è di questo mondo, non perché sia qualcosa di ultraterreno, scollegato da ciò che succede qui, ma perché, diversamente dai regni di questo mondo, non si fonda sulla violenza, ma sulla verità che ci fa liberi. Cerca di convincere le persone che Dio mostra la sua forza scegliendo di condividere la nostra debolezza.

L’ingresso di Gesù in Gerusalemme segna anche l’entrata nella settimana dell’anno più importante per i cristiani. Ci presenta in maniera simbolica il significato degli eventi epocali di cui saremo testimoni, eventi tanto misteriosi quanto potenti. In questa settimana finalmente comprenderemo chi è Gesù e qual è la sua missione. Oggi vediamo il Principe della Pace entrare in Gerusalemme su un asino, presto lo vedremo lavare i piedi dei discepoli e poi appeso alla croce, albero della vita.

Contempliamo Gesù mettere in pratica ciò che predica: guadagnare la sua vita con il suo essere disposto a perderla, entrare dalla porta stretta, affidarsi totalmente al Padre. Una volta aveva detto: “Sono venuto a portare il fuoco sulla terra; e come vorrei che fosse già acceso! (Lc 12, 49). Ora è giunto il momento in cui questo desiderio sarà esaudito, in cui potrà dire: Tutto è compiuto.

Durante questi giorni solenni mi sforzerò di evitare distrazioni, in modo che il mio sguardo sia fisso su Gesù. Userò la lettura del vangelo del giorno per accompagnare Gesù nel suo cammino verso la vittoria finale. Più contemplerò Gesù, più scoprirò il mio desiderio profondo. Come Lui chiederò un cuore pieno di pace che desideri fare la volontà del Padre.

________

12. Princi i Paqes. Ibekuar është ai që vjen në emër të Zotit

Mbreti më në fund arriti tek dyert e qytetit të tij, ora e tij ka ardhur. Turmat e mirëpresin atë si ai që që po vjen në emër të Zotit, Mesinë së premtuar, Princin të Paqes.

Ndryshe nga burrat e mëdhenj të pushtetit të kohës së tij, ai zgjedh të hyjë në qytetin e tij i ulur mbi një kërriç gomari, siç kishte parathënë profeti: “Ngazëlle me të madhe, o bijë e Sionit! Lesho britma gëzimi, o bijë e Jeruzalemit! Ja, mbreti yt po vjen te ti; ai është i drejtë dhe sjell shpëtimin, i përulur dhe i hipur mbi një gomar, mbi një kërriç, mëzin e gomarit Zakaria 9:9).

Ai kishte shpallur tashmë: “Lum zemërbutët, sepse ata do të trashëgojnë tokën“. Të Premten e Madhe ai do t’i thoshte Pilatit se mbretëria e tij nuk është e kësaj bote, jo sepse i përket vetëm botës tjetër dhe se nuk i intereson për atë që ndodh në këtë botë, por sepse, ndryshe nga mbretëritë e kësaj bote, ajo nuk bazohet në dhunë, por tek e vërteta që na bën të lirë. Ai përpiqet t’i bindë njerëzit se Zoti ynë tregon fuqinë e tij kur zgjedh të ndajë dobësitë tona.

Hyrja e Jezusit në Jerusalem shënon gjithashtu hyrjen në javën më të rëndësishme të vitit për të krishterët. Është simbolika e kuptimit të ngjarjeve të rëndësishme që do të dëshmojmë, duke qene gjithmonë sa misterioze aq edhe të fuqishme. Është java kur më në fund kuptojmë se kush është në të vërtetë Jezusi dhe cili është misioni i tij. Sot ne shohim Princin e Paqes duke hyrë në Jeruzalem mbi këtë gomar, së shpejti do ta shohim duke larë këmbët e dishepujve të tij dhe më pas të varur në Kryq, pemën e jetës.

Ne e shohim atë duke vënë në praktikë atë që predikoi: që fiton jetën e tij duke qenë gati ta humbë atë, duke hyrë nga dera e ngushtë, duke ia besuar veten plotësisht Atit. Një herë ai kishte thënë: “Kam ardhur për të hedhur zjarr në tokë dhe sa do të doja qe të ishte ndezur tashmë! (Lk 12:49). Tani ka ardhur koha që dëshira e tij më e thellë të plotësohet, kur ai do të jetë në gjendje të thotë: Gjithçka u krye.

Princi i Paqes. Ibekuar është ai që vjen në emër të Zotit

Mbreti më në fund arriti tek dyert e qytetit të tij, ora e tij ka ardhur. Turmat e mirëpresin atë si ai që që po vjen në emër të Zotit, Mesinë së premtuar, Princin të Paqes.

Ndryshe nga burrat e mëdhenj të pushtetit të kohës së tij, ai zgjedh të hyjë në qytetin e tij i ulur mbi një kërriç gomari, siç kishte parathënë profeti: “Ngazëlle me të madhe, o bijë e Sionit! Lesho britma gëzimi, o bijë e Jeruzalemit! Ja, mbreti yt po vjen te ti; ai është i drejtë dhe sjell shpëtimin, i përulur dhe i hipur mbi një gomar, mbi një kërriç, mëzin e gomarit Zakaria 9:9).

Ai kishte shpallur tashmë: “Lum zemërbutët, sepse ata do të trashëgojnë tokën“. Të Premten e Madhe ai do t’i thoshte Pilatit se mbretëria e tij nuk është e kësaj bote, jo sepse i përket vetëm botës tjetër dhe se nuk i intereson për atë që ndodh në këtë botë, por sepse, ndryshe nga mbretëritë e kësaj bote, ajo nuk bazohet në dhunë, por tek e vërteta që na bën të lirë. Ai përpiqet t’i bindë njerëzit se Zoti ynë tregon fuqinë e tij kur zgjedh të ndajë dobësitë tona.

Hyrja e Jezusit në Jerusalem shënon gjithashtu hyrjen në javën më të rëndësishme të vitit për të krishterët. Është simbolika e kuptimit të ngjarjeve të rëndësishme që do të dëshmojmë, duke qene gjithmonë sa misterioze aq edhe të fuqishme. Është java kur më në fund kuptojmë se kush është në të vërtetë Jezusi dhe cili është misioni i tij. Sot ne shohim Princin e Paqes duke hyrë në Jeruzalem mbi këtë gomar, së shpejti do ta shohim duke larë këmbët e dishepujve të tij dhe më pas të varur në Kryq, pemën e jetës.

Ne e shohim atë duke vënë në praktikë atë që predikoi: që fiton jetën e tij duke qenë gati ta humbë atë, duke hyrë nga dera e ngushtë, duke ia besuar veten plotësisht Atit. Një herë ai kishte thënë: “Kam ardhur për të hedhur zjarr në tokë dhe sa do të doja qe të ishte ndezur tashmë! (Lk 12:49). Tani ka ardhur koha që dëshira e tij më e thellë të plotësohet, kur ai do të jetë në gjendje të thotë: Gjithçka u krye.

Gjatë këtyre ditëve solemne do të përpiqem të mbaj larg shpërqendrimet, në mënyrë që vështrimi im të qëndrojë te Jezusi. Unë do të përdor leximet e përditshme të ungjillit ndërsa shoqëroj Jezusin në rrugën e tij drejt fitores përfundimtare. Sa më gjatë e shikoj Jezusin, aq më shumë zbuloj se cila është dëshira ime më e thellë. Ashtu si ai, unë do të kërkoj një zemër të qetë që kërkon të bëjë vullnetin e Atit.