Our Father… lead us not into temptation (Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina)
Some weeks ago, this petition made the headlines when the Pope said the Church must look for a better translation, one that does not give the impression that it is God who leads us into temptation. It is really one of the most difficult formulations of the Our Father, and the search for something better started centuries ago. This can be an indication the idea behind this petition is itself complex.
We all know that temptation is a part of our life. It can come under many forms, a stark reminder that evil is a powerful presence in our world. We feel seduced by what we know is not right, to build our lives on sand rather than on the solid foundations of the Gospel. We are tempted to live an illusion, denying what is so obviously true in the world around us.
Perhaps the biggest temptation is to hold that Jesus and his message are very nice, but ultimately irrelevant to my life: it is enough to go to church and say some prayers, for being a good Christian has nothing to do with my choices in my family life, my work, my business, my political views.
Temptation upsets us and sometimes leaves us exhausted and demoralised. Yet we know that without it we can never grow into mature Christians. There is nothing of value that we have acquired without effort, without struggle, and it is no coincidence that all the major figures in the Bible had to face serious temptations: not only the good Job, but also Abraham, Moses, David, Elijah. Temptation was the way to understand better God and his presence in their lives. As a result, they grew in faith.
Jesus himself was tempted very seriously, and more than once. The basic temptation was to refuse the Cross and seek an easy way of being the Messiah. He knows what it means for us to be tempted: For because he himself has suffered when tempted, he is able to help those who are being tempted. (Heb 2:18)
At the time of his greatest temptation, in the Garden of Olives, Jesus warned his followers to watch and pray, that you enter not into temptation; the spirit indeed is willing, but the flesh is weak. (Mk 14: 38)
Acknowledging our weakness before temptation, we ask our Father to have mercy on us and strengthen us in our weakness.
O Lord Jesus, you search our hearts and know our fragility and our weaknesses; sustain us in the trials we encounter on our journey of faith. Let us never lose the certainty that God is faithful and will never allow us to be tempted above our own strength if, as trustful sons and daughters, we abandon ourselves in our Father’s hands. (Card Carlo M. Martini)
With each post you will find a clip which may help you with your prayer. Today’s choice is a short interview with Pope Francis as he talks about praying the ‘Our Father’. Simply click on the image below to listen:
Padre nostro… non ci indurre in tentazione
Alcune settimane fa questa supplica ha costituito il titolo di molti giornali, quando il Papa ha affermato che la Chiesa deve cercarne una traduzione migliore, una che non dia l’impressione che sia Dio a tentarci. Questa è davvero una delle formule più difficili del Padre Nostro e la ricerca di una migliore è cominciata secoli fa. Ciò può darci un’indicazione che l’idea sottostante a questa supplica è in se stessa complessa.
Tutti sappiamo che la tentazione fa parte della nostra vita. Può arrivare sotto molte forme, come duro promemoria che il male è una presenza potente nel nostro mondo. Ci sentiamo sedotti da ciò che sappiamo non essere giusto, che costruisce la nostra vita sulla sabbia, anziché sulle solide radici del Vangelo. Siamo tentati di vivere un’illusione, negando ciò che è ovviamente vero nel mondo che ci circonda.
Forse la più grande tentazione è ritenere che Gesù e il suo messaggio sono molto belli, ma alla fin fine irrilevanti per la mia vita: è sufficiente andare in chiesa e dire qualche preghiera, poiché essere un buon cristiano non ha niente a che fare con le mie scelte in famiglia, sul lavoro, negli affari, con le mie opinioni politiche.
La tentazione ci sconvolge e talvolta ci lascia esausti e demoralizzati. Ma sappiamo che senza di essa non potremo mai diventare cristiani maturi. Non c’è nessuna cosa di valore che abbiamo acquisito senza sforzo, senza fatica, e non è una coincidenza che tutte le principali figure bibliche abbiano dovuto affrontare tentazioni serie: non solo il buon Giobbe, ma anche Abramo, Mosè, Davide, Elia. La tentazione ha dato modo di comprendere meglio Dio e la sua presenza nelle loro vite. Come risultato, essi sono cresciuti nella fede.
Gesù stesso è stato tentato molto pesantemente, e più di una volta. La tentazione fondamentale era rifiutare la Croce e cercare un modo facile di essere il Messia. Egli ha conosciuto cosa significa per noi essere tentati: Poiché egli stesso ha sofferto la tentazione, può venire in aiuto di quelli che sono tentati. (Eb 2,18)
Nel momento della sua più grande tentazione, nell’Orto degli Ulivi, Gesù ha ammonito i suoi seguaci di vegliare e pregare, per non entrare in tentazione; lo spirito è volenteroso, ma la carne è debole. (Mc 14:,38)
Essendo consapevoli della nostra debolezza di fronte alla tentazione, chiediamo a nostro Padre di avere misericordia di noi e di fortificarci nella nostra debolezza.
O Signore Gesù, tu scruti il nostro cuore e conosci la nostra fragilità e la nostra debolezza; sostienici nelle prove che incontriamo durante il viaggio della fede. Fa’ che non perdiamo mai la certezza che Dio è fedele e non permetterà mai che siamo tentati al di sopra delle nostre forze se, come figli e figlie fiduciosi, ci abbandoniamo nelle mani di nostro Padre. (Card Carlo M. Martini)
________________
Ati ynë … mos na lër të biem në tundim
Disa javë më parë, rreth kesaj lutje vërshuan shumë tituj shkrimesh kur Papa tha se Kisha duhet të bëjë një interpretim më të mirë, në mënyrë që të mos japë përshtypjen se është Zoti që na çon drejt tundimit. Është me të vërtetë një nga formulimet më të vështira të “Atit tonë” dhe kërkimi për diçka më të mirë filloi shekuj më parë. Kjo mund të jetë një tregues se ideja prapa kësaj lutjeje është në vetvete komplekse.
Të gjithë e dimë se tundimi është pjesë e jetës sonë.Ai mund të vijë përmes shumë formave, një kujtesë e fortë se e keqja është një prani e fuqishme në botën tonë. Ne joshemi për të ndërtuar jetën tonë në rërë edhe pse e dimë nuk është e drejtë e jo në themele të forta të Ungjillit. Ne jemi të tunduar për të jetuar një iluzion, duke mohuar atë që është kaq e dukshme në botën që na rrethon.
Ndoshta tundimi më i madh është të pohohet se Jezusi dhe mesazhi i tij janë shumë të këndshëm, por në fund të fundit nuk kanë lidhje me jetën time: mjafton të shkoj në kishë dhe të them disa lutje, sepse të qenit një i krishterë i mirë nuk ka të bëjë fare me zgjedhjet e mia në familjen time jetën, punën time, biznesin tim, pikëpamjet e mia politike.
Tundimi na shqetëson dhe nganjëherë na lë të lodhur dhe të demoralizuar. Megjithatë ne e dimë se pa të nuk mund të bëhemi kurrë të krishterë të pjekur. Nuk ka asgjë me vlerë që kemi fituar pa përpjekje, pa luftë, dhe nuk është rastësi që të gjithë figurat kryesore në Bibël janë përballur me tundime serioze: jo vetëm Jobi i mirë, por edhe Abrahami, Moisiu, Davidi, Elija. Tundimi ishte një mënyra për të kuptuar më mirë Zotin dhe praninë e Tij në jetën e tyre. E si rezultat, ata u rritën në besim.
Vetë Jezusi u tundua shumë seriozisht, dhe më shumë se një herë. Tundimi themelor ishte refuzimi i Kryqit dhe kërkimi i një mënyre të lehtë për të qenë Mesia. Kështu Ai e di se çfarë do të thotë që ne të tundohemi: Sepse për shkak se ai vetë ka vuajtur kur u tundua, ai është në gjendje të ndihmojë ata që po tundohen. (Heb 2:18)
Në kohën e tundimit të tij më të madh, në Kopshtin e Ullinjve, Jezusi i paralajmëroi dishepujt e Tij që të shkojnë dhe të luten, që të mos bien në tundim; Shpirti me të vërtetë është i gatshëm, por mishi është i dobët. (Mk 14, 38)
Duke pranuar dobësinë tonë përpara tundimit, ne kërkojmë nga Ati ynë që të ketë mëshirë për ne dhe të na forcojë në dobësinë tonë.
O Zot Jezus, ti kërkon zemrat tona dhe njeh brishtësinë tonë dhe dobësitë tona; na mbështet në sprovat që hasim në udhëtimin tonë të besimit. Le të mos humbim kurrë sigurinë që Zoti është besnik dhe nuk do të na lejojë kurrë të tundohemi mbi fuqinë tonë, nëse, si bij e bija të besueshëm, ne e braktisim veten në duart e Atit tonë. (Karta Carlo M. Martini)
JesuitReflections 