(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina)

Conversion [4] The Principle and Foundation of an ordered life

Ignatius invites us to conversion through a progressive ordering of our life in freedom.  But according to which principle are we to order our lives?

The Spiritual Exercises [23] speak of the Principle and Foundation. You can find the literal translation at the right hand side of this blog, but today we will make use of David Fleming’s contemporary reading of this seminal text: The Goal of our life is to live with God forever. God, who loves us, gave us life. Our own response of love allows God’s life to flow into us without limit.

God loves me, he gave me life; the goal of our life is to live with God forever. This is a reality so basic that we call it the first principle and the basic foundation of the whole edifice of our spiritual life.

Ignatius, always an optimist, goes on to say that, All the things in this world are gifts from God. He does not divide reality into what helps and what hinders us arrive at the goal of our existence: all things can help me achieve my goal of responding to God’s love for me.

Yet Ignatius is also very practical, aware of the risk that any of these gifts [can] become the centre of our lives. In this way, they displace God, most often not because of a deliberate choice to remove God from his rightful place, but because slowly and often without realising it my attachment to that person or thing becomes disordered.

The examples Ignatius brings are very concrete, and help us realise how easy it is to grow into a disordered attachment: he speaks of a long life or short one, health or sickness, wealth or poverty, success or failure. All are God’s gifts to me, but they are no more than means that help me achieve my end: if they help me achieve my end they are good means, but if they become the end for which I aspire then there is something wrong, something that needs conversion.

 

In everyday life, then, we must hold ourselves in balance before all of these created gifts insofar as we have a choice.

No wonder that prayer we find most often in the Spiritual Exercises is: to ask God Our Lord for grace that all my intentions, actions and operations may be directed purely to the service and praise of His Divine Majesty [SpEx 46] .

AUDIO-VISUAL AID: Today’s selection is a contemporary song, by Sia – Courage to Change

Il Principio e Fondamento di una vita ordinata

Ignazio ci invita alla conversione attraverso un mettere ordine progressivo nella nostra vita, nella linea della libertà.  Ma secondo quali principi dobbiamo mettere ordine nella nostra vita?

Gli Esercizi Spirituali [23] parlano di un Principio e Fondamento. Una traduzione letterale è riportata sulla destra di questo blog, ma oggi useremo una rilettura contemporanea di questo testo, fatta da David Fleming: Lo Scopo della nostra vita è vivere per sempre con Dio. Dio che ci ama e ci ha donato la vita. La nostra risposta d’amore permette alla vita di Dio di fluire dentro di noi senza limiti.

Dio mi ama, mi ha donato la vita; lo scopo della mia vita è vivere con Dio per sempre. Questa è una realtà così fondamentale che possiamo dirla il principio primo e fondamento essenziale dell’intero edificio della nostra vita spirituale.

Ignazio, sempre ottimista, prosegue dicendo che Tutte le cose sulla terra sono doni di Dio. Non divide la realtà fra cose che ci aiutano e cose che ci impediscono di conseguire lo scopo della nostra esistenza: tutte le cose possono aiutarmi a raggiungere lo scopo di rispondere all’amore di Dio per me.

Tuttavia Ignazio è anche molto realista, è consapevole del rischio che ognuno di quei doni può diventare il centro della nostra vita. Nel senso che può prendere il posto di Dio, molto spesso non per la scelta consapevole di rimuovere Dio dal posto che gli spetta, ma perché lentamente e spesso senza che ce ne accorgiamo, il nostro attaccamento a quella persona o cosa diventa disordinato.

Gli esempi che Ignazio fa sono estremamente concreti, e ci aiutano a renderci conto di come sia facile essere presi da un attaccamento disordinato: egli parla di una vita lunga o breve, di salute o malattia, ricchezza o povertà, successo o fallimento. Tutto è un dono per me, ma non è che un mezzo che mi aiuta a raggiungere il fine: se mi aiuta a raggiungerlo è un buon mezzo, ma se diventa il fine, lo scopo a cui aspiro, c’è qualcosa che non va, qualcosa necessita di conversione.

Nella vita di ogni giorno, allora, dobbiamo tenerci in equilibrio davanti a tutti i doni creati su cui abbiamo scelta… dal momento che ogni cosa ha la possibilità di suscitare in noi una risposta più profonda alla nostra vita in Dio.

Il nostro unico desiderio e la nostra unica scelta dovrebbe essere: voglio e scelgo ciò che più porta la vita di Dio ad approfondirsi in me. Amen.

_______

Parimi dhe Themeli i një jete të rregulluar

Ignaci na fton të kthehemi në besim përmes një renditje progresive të jetës tonë në liri. Por sipas cilit parim duhet të rregullojmë jetën tonë?

Ushtrimet Shpirtërore [23] flasin për Parimin dhe Themelin. Ju mund ta gjeni përkthimin fjalë për fjalë në anën e djathtë të këtij shkrimi, por sot ne do të përdorim leximin bashkëkohor të David Fleming mbi kete tekst themelor: Qëllimi i jetës tonë është të jetojmë me Zotin përgjithmonë. Zoti, që na do, na dha jetë. Përgjigja jonë e dashurisë lejon që jeta e Zotit të derdhet në ne pafund.

Zoti më do, ai më dha jetën; qëllimi i jetës sonë është të jetojmë me Zotin përgjithmonë. Ky është një realitet kaq themelor saqë ne e quajmë parimi i parë dhe themeli baze i gjithë ngrehinës së jetës sonë shpirtërore.

Injaci, gjithmonë optimist, vazhdon të thotë se, Të gjitha gjërat në këtë botë janë dhuratë e Zotit. Ai nuk e ndan realitetin në atë që na ndihmon dhe çfarë na pengon të arrijmë qëllimin e ekzistencës sonë: të gjitha gjërat mund të më ndihmojnë të arrij qëllimin tim për t’iu përgjigjur dashurisë së Zotit për mua.

Megjithatë Injaci është gjithashtu shumë praktik, i vetëdijshëm për rrezikun që ndonjë prej këtyre dhuratave [mund] edhe të bëhet qendra e jetës sonë. Në këtë mënyrë, e zhvendosim Zotin, kjo shpesh jo edhe  për faktin  e një zgjedhjeje të qëllimshme për ta larguar Zotin nga vendi që I takon, por sepse ngadalë apo shpesh ndodh që  pa e kuptuar lidhja ime me ata persona apo gjëra bëhet e çrregulluar.

Shembujt që sjell Injaci janë shumë konkrete dhe na ndihmojnë të kuptojmë se sa e lehtë është të rritesh në një lidhje të çrregullt: ai flet për një jetë të gjatë apo të shkurtër, shëndet apo sëmundje, pasuri ose varfëri, sukses apo dështim. Të gjitha janë dhurata të Zotit për mua, por ato nuk janë më shumë se mjete që më ndihmojnë të arrij qëllimin tim: nëse më ndihmojnë të arrij qëllimin tim, ato janë mjete të mira, por nëse ato bëhen qëllimi për të cilin unë jetoj, atëherë ka diçka që nuk shkon, diçka që ka nevojë për shndërrim.

Në jetën e përditshme, pra, ne duhet ta mbajmë veten në ekuilibër para të gjitha këtyre dhuratave të krijuara për aq sa kemi një zgjedhje.

Nuk habitemi ndërsa shohim që lutja që ne e gjejmë më shpesh në Ushtrimet Shpirtërore është: t’i kërkojmë Zotit Hyjit Tonë hir që të gjitha synimet, veprimet dhe dhe krejt angazhimet e mia të drejtohen thjesht në shërbimin dhe për lavdi të Madhërisë së Tij Hyjnore [USH46].