(Traduzione in italiano ed albanese in fondo alla pagina)

[7] Praying with or without words?

Sometimes we might think that praying without words is somehow better than praying with words.

Yet we know from experience that we find praying with words very helpful especially when we are very tired, physically or emotionally. When we are sick, overwhelmed with sadness or joy, we find ourselves turning to prayers we know by heart. Saying a quick prayer before an exam or a job interview, before a difficult meeting is a great way to express my need for help.

The real issue is the quality of our prayer and not whether we pray using prayers we know by heart. Are we present to ourselves, do the words of my mouth express what is deep in my heart, however poor or confused it is?

Jesus tells us not to pray like the pagans who ‘think they will be heard because of their many words’. Rather, ‘when you pray, go into your room and shut the door and pray to your Father who is in secret; and your Father who sees in secret will reward you’ (Mt 6: 6,7).

Our Father, Hail Mary full of grace, The Lord is my shepherd, Lord have mercy, Glory be, the Rosary: these and many other prayers can be an excellent support for my prayer, a great starting point. Yet they can never substitute my prayer, which is true when it comes from a heart seeking contact with God.

Sometimes my heart feels too full, confused: I may choose to escape by parroting words which are meaningless to me at that moment; or I may make use of prayers that will enable me express my sentiments, and perhaps clarify them. This can be a very personal prayer, a prayer expressing my desire for God in my poverty.

Two things can help in this: before entering my prayer, whatever form it takes, I spend a moment recalling that I am entering into God’s presence, that he is looking at me with great love and compassion.

Secondly, from time to time I can take one of my favourite prayers and recite it slowly, with devotion, word by word, taking time to reflect on what each word is creating in my heart.

Once more, we do well to remind ourselves that the Spirit is doing what we find hard or impossible, transforming our feeble efforts into real prayer.

Never forget, Pray as you can!

AUDIO-VISUAL AID: Today we bring you the prayer Jesus taught us, the ‘Our Father’, sung in His tongue, Aramaic. We know the words in our own language, yet it is beautiful, and prayerful too, to hear it in a language we are not familiar with. Sometimes it is the intent, rather than the words, that comes from our heart!

Pregare con o senza formule?

Talvolta siamo portati a pensare che pregare senza formule sia meglio che pregare con.

Tuttavia l’esperienza ci insegna che pregare con delle formule ci è molto utile, soprattutto quando siamo molto stanchi fisicamente o emotivamente. Quando siamo malati, sopraffatti dalla tristezza o dalla gioia, ci ritroviamo a dire le preghiere che conosciamo a memoria. Recitare una breve preghiera prima di un esame, o di un colloquio di lavoro, o di un incontro difficile, è un ottimo modo di esprimere il proprio bisogno di aiuto.

La questione fondamentale è la qualità della nostra preghiera e non se usiamo o meno le preghiere che sappiamo a memoria. Siamo presenti a noi stessi? Le parole che pronunciamo con le labbra esprimono ciò che c’è nel profondo del cuore, sebbene misero e confuso?

Gesù ci invita a non pregare come i pagani i quali ‘credono di venire ascoltati a forza di parole. Piuttosto, ‘quando preghi, entra nella tua camera e, chiusa la porta, prega il Padre tuo nel segreto; e il Padre tuo, che vede nel segreto, ti ricompenserà’ (Mt 6, 6-7).

Il Padre nostro, l’Ave Maria, Il Signore è il mio pastore, Signore pietà, il Gloria, il Rosario: queste e tante altre preghiere possono essere un valido aiuto per la mia preghiera, un buon punto di partenza. Tuttavia non possono mai sostituire la mia preghiera, che è vera quando scaturisce dal cuore che desidera entrare in contatto con Dio.

A volte il mio cuore sembra sovraccarico, confuso: posso scegliere se evadere ripetendo a pappagallo parole che al momento mi paiono senza senso, o di usare qualche preghiera che mi permetta di esprimere i miei sentimenti e forse di chiarificarmeli. Così diventa una preghiera molto personale, che esprime il mio desiderio di Dio nella mia miseria.

Due cose possono aiutarmi in questo: prima di entrare in preghiera, qualunque ne sia la forma, mi prendo un momento per richiamare alla mente che sto entrando alla presenza di Dio, che mi guarda con grande amore e compassione.

Come seconda cosa, di tanto in tanto posso prendere una delle mie preghiera preferite e recitarla lentamente, con devozione, una parola alla volta, prendendomi il tempo di riflettere su ciò che ogni parola sta suscitando nel mio cuore.

Ancora una volta, faremmo bene a ricordarci che lo Spirito sta facendo ciò che a noi sembra difficile o impossibile, transformando i nostri deboli sforzi in vera preghiera.

Non scordarti: prega come riesci!

_______

Të lutesh me apo pa fjalë?

Ndonjëherë mund të mendojmë se të lutesh pa fjalë është mbase disi më mirë se të lutesh me shumë fjalë.

Megjithatë, nga pervoja jone ne kemi parë se lutja me fjalë është shumë e frytëshme  , veçanërisht kur jemi shumë të lodhur, fizikisht ose emocionalisht. Kur jemi të sëmurë, të mbytur nga trishtimi ose gëzimi, e gjejmë veten duke iu drejtuar atyre lutjeve që i dimë përmendësh. Të thuash një lutje të shpejtë përpara një provimi ose një interviste pune, apo përpara një takimi të vështirë është një mënyrë e shkëlqyer për të shprehur nevojën konkrete për ndihmë.

Çështja e vërtetë është cilësia e lutjes tonë dhe jo nëse lutemi duke përdorur lutjet që ne i dimë përmendësh. A jemi të pranishëm me krejt  vetveten ne lutjen tonë , a jane duke shprehur fjalët e gojës sime atë që është thellë në zemrën time, sado e varfër apo e shpërqëndruar të jetë ajo?

Jezusi na thotë të mos lutemi si paganët që “mendojnë se do të dëgjohen për shkak të fjalëve të tyre të shumta”. Përkundrazi, “kur lutesh, shko në dhomën tënde, mbylle derën dhe lutju Atit tënd që është në fshehtësi; dhe Ati yt që sheh në fshehtësi do të të shpërblejë” (Mt 6:6,7).

Ati ynë, të falemi Mari hirëplote, Zoti është bariu im, Zot ki mëshirë, Lavdi të qoftë , Rruzarja: këto dhe shumë lutje të tjera mund të jenë një mbështetje e shkëlqyer për lutjen time, një pikënisje e shkëlqyer. Megjithatë, ato kurrë nuk mund ta zëvendësojnë lutjen time, e cila është e vërtetë kur vjen nga një zemër që kërkon kontakt me Hyjin.

Ndonjëherë zemra ime ndihet shumë e mbushur, e hallakatur: mund të zgjedhë të shpëtoj duke përseritur fjalët si papagalli , fjalët që për mua janë të pakuptimta në atë moment; ose mund të përdor lutjet që do të më mundësojnë të shpreh ndjenjat e mia dhe ndoshta t’i sqaroj ato. Kjo mund të jetë një lutje shumë personale, një lutje që shpreh ashtu në varfërinë time dëshirën për Zotin.

Dy gjëra mund të më ndihmojnë në këtë: përpara se të hyj në lutjen time, çfarëdo forme që të ketë, kaloj një moment duke kujtuar se po hyj në praninë e Zotit, se ai po më shikon me dashuri dhe dhembshuri të madhe.

Së dyti, herë pas here mund të marr një nga lutjet e mia të preferuara dhe ta kaloj duke e thënë  ngadalë, me përkushtim, fjalë për fjalë, duke marrë kohë për të reflektuar se çfarë po krijon çdo fjalë në zemrën time.

Edhe një herë, bëjmë mirë t’i kujtojmë vetes se Shpirti po bën atë që ne e shohim të vështirë ose të pamundur, duke i shndërruar përpjekjet tona të dobëta në lutje të vërtetë.

Mos harroni kurrë, lutuni sa të mundeni!