Love… Of Words & Deeds –  The fourth in a new set of reflections for Lent (Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina)

[4] Love is patient. Love is kind (1Cor 13:4)

St Paul was certainly not one to shy away from challenges, however serious, and one of the formidable challenges he faced was to speak about love to the new Christian community in Corinth. Quite an unlikely one to write about love, most would say, but every time we read his words about love (1 Cor 13) we are impressed by how relevant his words still are.

He does not define love, but rather says very clearly what it does and what it does not. It is a text we know very well, too well perhaps  – we hear it in most wedding masses we attend.  Lent could be a good occasion to reflect on this text, and we will be dedicating a few posts to it, inspired by Pope Francis’ reflections in chapter 4 of Amoris Letitia.

Love is patient. St Paul places patience first on his list: it is a true test for the quality of our love. True love cannot but be patient, yet we know this is no easy call. We are afraid that others will take advantage of our patience, they will make more unreasonable demands. After all we too need others to be patient with us.

Our patience has certainly been abused, sometimes by those closest to us; at times we feel there are things we cannot accept if we want to be true to ourselves. Yet we still know deep down that real love is patient love.

Pope Francis tells us that, Patience takes root when I recognize that other people also have a right to live in this world, just as they are. It does not matter if they hold me back, if they unsettle my plans, or annoy me by the way they act or think, or if they are not everything I want them to be. Love… leads to accepting the other person as part of this world, even when he or she acts differently than I would like. (AL 92)

A patient love is not a passive one, for Love is [also] kind, at the service of others. True love bears fruit in deeds and not just words, and allows us to experience the happiness of giving, the nobility and grandeur of spending ourselves unstintingly, without asking to be repaid, purely for the pleasure of giving and serving. (AL 94)

Sacred Heart of Jesus make my heart like unto yours.

Today, to accompany your reflection, we bring you ‘Love never fails’ by Brandon Heath.


______________

L’amore è paziente. L’amore è benevolo (1Cor 13,4)

S. Paolo certamente non era una persona che si tirava indietro di fronte alle sfide, anche se impegnative, e una delle sfide più mirabili che egli ha affrontato è stata parlare dell’amore alla neonata comunità cristiana di Corinto. Una persona piuttosto improbabile  per scrivere dell’amore, molti direbbero, ma ogni volta che leggiamo le sue parole riguardo l’amore (1 Cor 13) rimaniamo impressionati di come queste parole siano sempre adeguate.

Egli non dà una definizione dell’amore, ma piuttosto dice in maniera molto chiara ciò che esso fa e ciò che non fa. E’ un testo molto conosciuto, troppo forse – lo ascoltiamo in quasi tutte le messe di nozze a cui partecipiamo.  La Quaresima può essere una buona occasione per riflettere su questo testo e gli dedicheremo alcuni post, ispirandoci alle riflessioni che Papa Francesco fa nel capitolo 4 dell’ Amoris Letitia.

L’amore è paziente. S. Paolo pone la pazienza in cima alla sua lista: essa è un vero e proprio test per la qualità del nostro amore. Il vero amore non può non essere paziente, anche se sappiamo che non è una richiesta facile. Abbiamo paura che gli altri possano approfittarsi della nostra pazienza e che possano avanzare pretese irragionevoli. Ma dopotutto anche noi abbiamo bisogno che gli altri portino pazienza con noi.

Certamente hanno abusato della nostra pazienza, a volte proprio quelli che ci sono più vicini; talvolta sentiamo che ci sono cose che non possiamo accettare se vogliamo essere fedeli a noi stessi. Ma nel nostro intimo  sappiamo anche che il vero amore è un amore paziente.

Papa Francesco ci dice che: La pazienza si rafforza quando riconosco che anche l’altro possiede il diritto a vivere su questa terra insieme a me, così com’è. Non importa se è un fastidio per me, se altera i miei piani, se mi molesta con il suo modo di essere o con le sue idee, se non è in tutto come mi aspettavo. L’amore… porta ad accettare l’altro come parte di questo mondo, anche quando agisce in un modo diverso da quello che io avrei desiderato. (AL 92)

Un amore paziente non è passivo, dal momento che Gesù è [anche] benevolo, al servizio degli altri. Il vero amore porta frutti nei fatti, non solo nelle parole, e ci permette di sperimentare la felicità di dare, la nobiltà e la grandezza di donarsi in modo sovrabbondante, senza misurare, senza esigere ricompense, per il solo gusto di dare e di servire. (AL 94)
______________

Dashuria është e durueshme. Dashuria është e mirë (1 Kor 13: 4)

Me siguri, Shën Pali nuk ishte një nga ata që  shmangej prej  sfidave ,  sado  serioz ,  prapseprapë  një nga sfidat e frikshme me të cilat ballafaqohej ishte të fliste për dashurinë ndaj komunitetit të ri të krishterë në Korint.Shumë do të thonin që është e vështire për të shkruar për dashurinë por sa herë që lexojmë fjalet e shen Palit mrekullohemi me faktin se sa të pershtatshme janë akoma edhe në ditet e sotme .

Ai nuk e përcakton dashurinë, por thotë shumë qartë se çfarë bën dhe çfarë nuk bën. Është një tekst që ne e njohim shumë mirë, shumë,shumë mirë madje – e dëgjojmë në shumicën e meshëve të dasmave që ne  marrim pjesë. Kreshmja mund të jetë një rast i mirë për të reflektuar mbi këtë tekst dhe për këtë ne do t’i kushtojmë disa shkrime , frymëzuar edhe  nga reflektimet e Papa Franceskut në kapitullin IV të Amoris Letitia.

Dashuria është e durueshme. Shën Pali e vendos durimin të parin në listën e tij: është një provë e vërtetë për cilësinë e dashurisë sonë. Dashuria e vërtetë nuk mund të jetë ndryshe përvec se  e  durueshme, Megjithatë  e dimë që kjo nuk është një thirrje e lehtë. Kemi frikë se të tjerët do të përfitojnë nga durimi ynë, ata do të bëjnë kërkesa më të pa arsyeshme. Në anën tjetër , ne kërkojmë gjithashtu  që të tjerët të jenë të durueshëm me ne.

Sigurisht se me durimin tonë mund të kenë abuzuar edha ata që kanë qenë shumë afër nesh; herë pas here ndihemi se ka gjëra që nuk mund ti pranojmë nëse duam të jemi të vërtetë ndaj vetes. Megjithatë, ne ende thellë  e dimë se dashuria e vërtetë është dashuria që duron.

Papa Françesku na tregon se, Durimi zë rrënjë kur e pranoj se njerëzit e tjerë gjithashtu kanë të drejtë të jetojnë në këtë botë, ashtu siç janë. Nuk ka rëndësi nëse më pengojnë , nëse i cenojne planet e mia, ose më fyejnë nga mënyra si veprojnë apo mendojnë, ose nëse nuk janë gjithçka që unë dua që ata të jenë. Dashuria … çon në pranimin e personit tjetër si pjesë e kësaj bote, edhe kur ai ose ajo vepron ndryshe nga ç’do të doja unë . (AL 92)

Dashuria e durueshme nuk është një dashuri  pasive, por Dashuria është [gjithashtu] e mire dhe  në shërbim të të tjerëve. Dashuria e vërtetë sjell fryte në vepra dhe jo vetëm në fjalë dhe na lejon të përjetojmë lumturinë e dhënies, fisnikërinë dhe madhështinë e dhënjes së vetes pa u lodhur , pa kërkuar të shpërblehemi , thjesht vetem  për kënaqësinë që na jep dhënia dhe shërbimi ndaj të tjerëve . (AL 94)

Zemra e shenjtë e Jezusit , bëj që zemra ime ti përngjajë zemrës tënde!