Love… Of Words & Deeds –  The tenth in a set of reflections for Lent (Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina)
– Click here to access the whole series so far –

[10] Love and our common home

In his canticle of praise to God, Francis of Assisi speaks of God’s creatures in terms we usually reserve for our close family: Brother Sun, Sister Moon, Brother Wind and Sister Water. No wonder Pope Francis chose Laudato Sii as the name for his encyclical on the environment, On the Care for our Common Home.

The Pope quotes St Francis to remind us that, ‘our common home is like a sister with whom we share our life and a beautiful mother who opens her arms to embrace us. … This sister now cries out to us because of the harm we have inflicted on her by our irresponsible use and abuse of the goods with which God has endowed her. We have come to see ourselves as her lords and masters, entitled to plunder her at will’ (LS, 1-2).

Do I look at creation with the eyes of love? Creation speaks to us all the time of God’s love for us, ‘Soil, water, mountains: everything is, as it were, a caress of God’ (LS 84). To understand who God is and his love for us, Jesus invites us to look at the lilies of the fields, he compares our relationship to God to a vine and its branches, he is our good shepherd and we are the flock for whom he gives his life.

We find ourselves called to accept and respond to this love. We do this through creation itself – through our own bodies first of all, by the words and deeds which express what dwells in our heart. In a very real way, my attitudes towards creation mirror the quality of the love that inhabits my hearts: ‘The violence present in our hearts, wounded by sin, is also reflected in the symptoms of sickness evident in the soil, in the water, in the air and in all forms of life’ (LS 2).

Fear of impending ecological disaster can never make us really change our wasteful and selfish behaviour. This will only happen if we look at creation with new, loving eyes, understanding creation as a gift from the loving Father of all, a reality illuminated by the love which calls us together into universal communion (LS 76).

Lent is a call for conversion, a change of heart. I pray that my heart may not be deaf to the call of love that comes to me from creation.

Today we have two forms of reflection to support the text – the first is the beautiful well-known song Fratello Sole, Sorella Luna (as interpreted by Claudio Baglioni) with supporting shots from the classic film on the life of St Francis of Assisi, ‘Brother Sun, Sister Moon’ (1972).  The second is the text from St Francis’s prayer “Canticle of the Sun”. Click on the images to view.



______________________

L’amore e la nostra casa comune

Nel suo cantico di lode a Dio, Francesco di Assisi parla delle creature di Dio con dei termini che di solito riserviamo ai nostri familiari più stretti: Fratello Sole, Sorella Luna, Fratello Vento e Sorella Acqua. Non meraviglia quindi che Papa Francesco abbia scelto Laudato Sii come nome per la sua enciclica sull’ambiente, Sulla cura della casa comune.

Il Papa cita S. Francesco per ricordarci che:  ‘la nostra casa comune è come una sorella, con la quale condividiamo l’esistenza, e come una madre bella che ci accoglie tra le sue braccia. … Questa sorella ora protesta per il male che le provochiamo, a causa dell’uso irresponsabile e dell’abuso dei beni che Dio ha posto in lei. Siamo cresciuti pensando che eravamo suoi proprietari e dominatori, autorizzati a saccheggiarla.’ (LS, 1-2).

Guardo la creazione con gli occhi dell’amore? La creazione ci parla continuamente dell’amore di Dio per noi, ‘Suolo, acqua, montagne, tutto è carezza di Dio.’ (LS 84). Per comprendere chi sia Dio e il suo amore per noi, Gesù ci invita ad osservare i gigli del campo, compara la nostra relazione con Dio ad una vite e i suoi tralci, se stesso ad un buon pastore e noi al gregge per il quale dà la sua vita.

Ci scopriamo chiamati ad accogliere e a rispondere a questo amore. E questa risposta avviene attraverso la creazione stessa, attraverso il nostro stesso corpo prima di tutto, con le parole e le azioni che esprimono ciò che si trova nel nostro cuore. Concretamente i miei atteggiamenti nei confronti della creazione rispecchiano la qualità dell’amore che inabita il mio cuore: ‘La violenza che c’è nel cuore umano ferito dal peccato si manifesta anche nei sintomi di malattia che avvertiamo nel suolo, nell’acqua, nell’aria e negli esseri viventi’ (LS 2).

La paura dell’incombente disastro ecologico non potrà mai davvero farci cambiare il nostro comportamento egoista e di spreco. Questo cambiamento potrà avvenire solo se guardiamo la creazione con occhi nuovi, con gli occhi dell’amore, che considerano la creazione come un dono dell’amorevole Padre di tutti, una realtà, illuminata dall’amore, che ci chiama alla comunione universale. (LS 76).

La quaresima è un invito alla conversione, ad un cambiamento del cuore. Prego che il mio cuore non sia sordo al richiamo di amore che proviene dalla creazione.
________________________

Dashuria dhe shtëpia jonë e përbashkët

Në himnin e tij të lavdërimit ndaj Hyjit , Françesku i Asizit flet për krijesat e Hyjit në kuptimin se si ne zakonisht bëjme paralelizma të tilla , refruar familjarëve tanë të ngushtë si : Vëlla Dielli , Motër Hëna, Vella Uji  dhe Motër Era .Nuk është çudi që Papa Francesku zgjodhi“Laudato Sii “ (Lavderimi ) , si emër për enciklikën e tij mbi mjedisin, “Mbi kujdesin për Tokën , shtëpinë tonë të përbashkët”.

Papa citon shën  Franceskun për të na kujtuar se “shtëpia jonë e perbashkët është si një motër me të cilën ndajmë jetën tonë dhe si një nënë e mrekullueshme që hap krahët e saj për të na përqafuar. … Kjo motër, proteston për të keqën që ia shkaktojmë për arsye të përdorimit të papërgjegjshëm dhe të abuzimit të të mirave që Hyji i ka vendosur në të..Ne e shohim veten tonë si zotër, si pronar të saj,duke i dhënë të drejtë  vetes për ta plaçkitur atë sipas vullnetit tonë.”

(LS, 1-2).

A e shikoj une krijimin me sytë e dashurisë? Krijimi na flet gjithnjë për dashurinë e Zotit për ne, “tokë, ujë, male: cdo gjë  eshte si një përkëdhelje e Hyjit ndaj nesh “ (LS 84). Për të kuptuar se kush është Hyji dhe dashuria e tij për ne, Jezusi na fton të shikojmë zambakët e fushave, ai krahason marrëdhënien tonë me Hyjin si hardhia me degët e saj, Ai është Bariu ynë i mirë dhe ne jemi grigja për të cilët Ai i jep jeten e tij.

Ne  jemi të thirrur për të pranuar dhe për t’iu përgjigjur kësaj dashurie. Ne e bëjmë këtë nëpërmjet vetë krijimit – permes trupave tanë para se gjithash., nga fjalët dhe veprat të cilat shprehin atë cka zemrë jonë përmban. Në një mënyrë shumë reale, qëndrimi im ndaj krijimit pasqyron edhe cilësinë e dashurisë që përbën zemren time : “Dhuna e pranishme në zemrat tona, e plagosur nga mëkati, pasqyrohet edhe në simptomat e sëmundjes që shfaqet kundrejt tokës, ujit, ajrit ,si dhe në të gjitha format e jetës “(LS 2).

Frika nga katastrofa e afërt ekologjike nuk mund të na bëjë kurrë të ndryshojmë me të vërtetë sjelljet tona shpërdoruese dhe egoiste. Kjo do të ndodhë vetëm nëse ne do ta shikojmë krijimin në një mënyrë të re, me sytë e dashurisë duke e kuptuar atë si një dhuratë nga Ati i dashur për të gjithë ne , një realitet i ndriçuar nga dashuria ,ku na thërret të gjithëve së bashku në bashkësinë universale (LS 76).

Kreshmja është një thirrje për të ndryshuar , një ndryshim zemre. Lutem që zemra ime të mos jetë e shurdhër ndaj kesaj thirrje për dashuri, që më vjen nga vete krijimi.