This year we will remember St Ignatius of Loyola, whose feast we celebrate today, July 31st, by reflecting on discernment. It is a word he used very often, a practice he developed throughout his life. It is also a word we hear more and more nowadays: so often in fact, that we need to understand it better, otherwise we risk reducing it to a slogan and emptying it of all meaning.

This blog is also inspired by Pope Francis’ latest document on The Call to Holiness in Today’s World,  which includes a whole section (166-177) on discernment.

[4] Under the shadow of the Cross

As he and two of his close companions were entering Rome along the via Cassia, at a place called La Storta, Ignatius had a vision of Jesus Christ carrying the cross on his shoulders with the Father at his side. The Father said: ‘I want You to take him as your servant.’ Jesus then turned to Ignatius and said: ‘I want you to serve us.’ He also heard the words, ‘I will be favourable to you in Rome’, which he took to mean that they will be facing many persecutions and difficulties as they sought approval from the Pope for their new religious order.

Ignatius felt certain that his incessant prayer to be welcomed under the banner of Jesus was being granted to him and to the new Jesuit order: he was being confirmed in his call to serve Jesus carrying the Cross.

Through out discernment we seek to discover God’s way of being present in the world. We discover ourselves called to understand what Pope Francis calls ‘God’s patience and his timetable, which are never like our own’. [174] God is the owner who did not allow his workers to uproot the weeds from among the wheat, but asked them to wait patiently for the final judgement. Nor did he let his apostles rain down fire on the villages that did not welcome them.

On the contrary, the Gospel tells us that if the grain of wheat does not die, it will remain alone; if it does die, it will bear abundant fruit. ‘Whoever loves his life loses it, and whoever hates his life in this world will keep it for eternal life’. (Jn 12:25)

This is the great paradox of our faith and of following Jesus, and it can never be absent from our discernment. St Bonaventure, one of the first followers of St Francis of Assisi, pointing to the Cross said, ‘This is our logic’. It is the logic that allows our heart to discern in full freedom, not seeking our comfort and well-being above all things, but the light and strength to follow Jesus as he carries the Cross.

It is the Cross of life, for the last word is not the Cross but the Risen Jesus, always present at our side, bearing his wounds.

May it please the supreme and divine Goodness to give us all abundant grace ever to know his most holy will and perfectly to fulfil it. – St Ignatius Loyola

_________________

All’ombra della Croce

Quest’anno ricorderemo S. Ignazio di Loyola, la cui festa si celebra il 31 luglio, riflettendo sul discernimento. E’ una parola che egli usava  molto spesso e una pratica che ha sviluppato durante tutta la sua vita. E’ anche una parola che sentiamo sempre di più al giorno d’oggi: così spesso che abbiamo bisogno di comprenderla meglio, altrimenti rischiamo di ridurla ad uno slogan e di svuotarla di ogni significato.

Questo blog si ispira inoltre all’ultimo documento di papa Francesco: La chiamata alla santità nel mondo contemporaneo, che contiene un’intera  sezione (166-177) sul discernimento.

Mentre lui e due dei suoi più intimi compagni stavano entrando a Roma, lungo la via Cassia, nel luogo chiamato La Storta, S. Ignazio ebbe una visione di Gesù Cristo che portava la croce sulle spalle con il Padre al suo fianco. Il Padre diceva: ‘Voglio che tu lo prenda come tuo servitore.’ Gesù allora si girò verso Ignazio e disse: ‘Voglio che tu ci serva.’ Ignazio udì anche le parole: ‘Vi sarò favorevole a Roma’, che egli interpretò nel senso che avrebbero incontrato molte persecuzioni e difficoltà nel cercare l’approvazione del Papa per il loro nuovo ordine religioso.

Ignazio si sentì sicuro nella sua preghiera incessante che lui e il nuovo ordine dei Gesuiti sarebbero stati accolti sotto la bandiera di Gesù: riceveva la conferma nella sua chiamata a servire Gesù che porta la Croce.

Attraverso il discernimento noi cerchiamo di scoprire il modo in cui Dio è presente nel mondo. Ci scopriamo chiamati a comprendere ciò che Papa Francesco chiama: ‘la pazienza e i tempi di Dio, che non sono mai uguali ai nostri’. [174] Dio è il padrone che non permette ai suoi lavoranti di strappare la gramigna in mezzo al grano, ma chiede loro di aspettare pazientemente il giudizio finale. E che non lascia che i suoi apostoli facciano piovere il fuoco sui villaggi che non li hanno accolti.

Anzi, il Vangelo ci dice che se il chicco di grano non muore rimane solo; se muore porta frutto abbondante: ‘Chi ama la sua vita la perde e chi odia la sua vita in questo mondo la conserverà per la vita eterna’. (Gv 12,25)

Questo è il grande paradosso della nostra fede e della sequela di Gesù e che non può mai mancare nel nostro discernimento. S Bonaventura, uno dei primi seguaci di S Francesco di Assisi, indicando la Croce disse: ‘Questa è la nostra logica’. E’la  logica che permette ai nostri cuori di discernere in piena libertà, senza cercare il nostro tornaconto e il nostro benessere prima di ogni cosa, ma  la luce e la forza di seguire Gesù mentre porta la Croce.

E’ una Croce di vita, dal momento che l’ultima parola non è la Croce, ma Gesù Risorto, sempre presente al nostro fianco, che porta le sue ferite.

“Piaccia alla suprema e divina Bontà di donarci grazia abbondante per conoscere sempre la sua santissima volontà e compierla perfettamente.” – S. Ignazio di Loyola

____________________

Nën Hijen e Kryqit

Këtë vit ne do të kujtojmë Shën Injacin e Lojoles, festë të cilën e festojmë më 31 Korrik , duke reflektuar mbi shoshitjen. Kjo është një fjalë që ai e përdori shumë shpesh, një praktikë që ai e zhvilloi permes jetës së tij. Është gjithashtu një fjalë që dëgjojmë gjithnjë e më shumë edhe në ditët e sotme:  në të vërtetë  shumë,  kështu  na duhet ta kuptojmë  mirë, përndryshe rrezikojmë ta zvogëlojmë atë në një slogan , duke e zbrazur nga thelbi.

Ky blog gjithashtu frymëzohet nga dokumenti më i fundit i Papa Françeskut mbi  “Thirrjen për Shenjtërinë në Botën e Sotme “, ku përfshin një seksion të tërë (166-177) mbi shoshitjen.

Ndërsa ai dhe dy shokët e tij të ngushtë po hynin në Romë përgjatë rrugës Cassia, në një vend të quajtur La Storta, Injaci pati një vizion , Jezu Krishtin që mbante kryqin mbi shpatullat e tij dhe  Atin që  rrinte  në anën e tij.  Ati tha: “Unë dua që ta marrësh si shërbëtorin tënd.” Pastaj Jezusi u kthye te Injaci dhe u tha:  “Unë dua që ti të na shërbesh.” Ai gjithashtu dëgjoi fjalët: ” E unë do të jem me ju në Romë” fjalë që e bënë të kuptojnë se do të përballeshin me shumë përndjekje dhe vështirësi kur edhe do të kërkonin aprovimin nga Papa për Urdherin e ri fetar.

Injaci u ndie i sigurt se lutja e tij e pandërprerë për t’u mirëpritur nën emrin e Jezusit i ishte pranuar atij dhe Shoqërise së Re të Jezusit: Kjo iu konfirmua atij  në thirrjen  qe iu bë për t’i shërbyer Jezusit që mbante Kryqin.

Përmes  shoshitjes kërkojmë të zbulojmë mënyrën e pranisë së Hyjit në botë. Ne e zbulojmë veten të thirrur për të kuptuar atë që Papa Francesku e quan ‘durimi i Hyjit dhe orari i tij, të cilat nuk janë kurrë si tonat’. [174] Zoti është si ai  pronari që nuk u lejoi punëtorëve të tij të zhdukin barërat e këqija nga gruri, por kërkoi që ata të prisnin me durim për gjykimin përfundimtar. As nuk i la që apostujt e tij të binin zjarrin mbi fshatrat që nuk i mirëpritnin.

Përkundrazi, Ungjilli na tregon se nëse fara e grurit nuk vdes, ajo do të mbetet e vetme; nëse vdes, do të japë fryte të bollshme. ‘Kushdo që e do jetën e tij e humb atë dhe kushdo që e urren jetën e tij në këtë botë do ta ketë atë për jetën e përjetshme’. (Gjn. 12:25)

Ky është paradoksi i madh i besimit tonë dhe i ndjekjes së Jezusit dhe që duhet të jetë gjithmonë pjesë e shoshitjes . Shën Bonaventura, një nga pasuesit e parë të Shën Françeskut të Asizit, duke treguar në Kryq tha: ‘Kjo është logjika jonë’. Është logjika që lejon që zemra jonë të dallojë në liri të plotë, të mos kërkojë ngushëllimin dhe mirëqenien tonë mbi të gjitha gjërat, por dritën dhe forcën për ta ndjekur Jezusin në mbajtjen e Kryqit.

Është Kryqi i jetës, sepse fjala e fundit nuk është Kryqi, por Jezusi i Ngjallur, gjithmonë i pranishëm në anën tonë, duke mbajtur plagët e tij.

Hyji i Gjithëpushtetshëm dhe i Mëshirshëm na e dhashtë Hirin e bollshëm për ta njohur e për ta përmbushur Vullnetin e Tij të Shenjtë” – Shën Injaci i Lojolës