Our Father, Your kingdom come (Troverete il testo in italiano ed in albanese in fondo alla pagina) 
This is another petition whose meaning is not immediately clear, one which raises questions: What is this kingdom? Isn’t God already reigning, why does he need our prayer so that his Kingdom may come?
Even the most superficial reading of the Gospel will show us how central the Kingdom was to the message of Jesus. According to the Gospel of Mark, his first words as a preacher were, ‘The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand; repent and believe in the gospel’. (Mk 1:15) He once declared that the kingdom is ‘in our midst’. (Lk 17:21)
Yet, Jesus never defined the kingdom. He preferred to speak of it in parables: ‘The kingdom of God is like…’ a seed that falls on different types of soil, a small quantity of leaven that raises the whole dough, a net that catches all sorts of fish, a field where both wheat and tares grow together until the final judgement.
The kingdom is presented as having small beginnings, often mysterious ones. Externally it looks less powerful than the kingdom of Satan. Yet is powerful, it grows inexorably, day and night even while the farmer is asleep, it gives an extraordinary harvest, even a hundredfold when it finds good soil.
Jesus’ words on the kingdom and this prayer do not in any way put into doubt that God is sovereign, reigning supreme over all his creation. Our king is merciful and gentle, who washes the feet of his subjects, insists on calling us his friends and not his servants, who even calls us his brothers and sisters, for we have the same Father.
He ardently desires that this kingdom and its values take root in every person’s heart. Not through force but in full freedom of heart: the Father offers us his own Spirit, which slowly transforms us and the world into the image of his Son Jesus.
For St Paul the kingdom is ‘not a matter of eating and drinking but of righteousness and peace and joy in the Holy Spirit’ (Rom 14:17), and its spirit is best set out in the Beatitudes. What we pray for is that the Father’s lordship may grow in people’s hearts, that more people accept the urgent call of Jesus, ‘The time is fulfilled, the kingdom of God is at hand, repent and believe in the Gospel’. It is certainly a good prayer for Lent.
This prayer is born of a great hope, an absolute trust, a total abandonment to the Lord. And while we are reciting it, we want to walk in the footsteps of Jesus, who teaches us how the kingdom comes living a life of poverty, giving ourselves even unto death.(Cardinal Carlo M. Martini)
With each post you will find a short video/song which may help you with your prayer. Today’s choice is a chant from the Taize repertoire. Simply click on the image below to listen:
Padre nostro, venga il tuo regno
Anche questa è una supplica il cui significato non è immediatamente chiaro, che può far sorgere le domande: Cos’è questo regno? Dio non sta già regnando? perché dobbiamo pregare che venga il suo regno?
Anche la lettura più superficiale del Vangelo ci mostra quanto fosse centrale il Regno nel messaggio di Gesù. Secondo il Vangelo di Marco, le sue prime parole come predicatore sono state: ‘Il tempo è compiuto e il regno di Dio è vicino, pentitevi e credete nel vangelo’. (Mc 1,15) Egli una volta ha detto che il regno è ‘in mezzo a noi’. (Lc 17,21)
Ma Gesù non ha mai dato una definizione del regno. Preferiva parlarne in parabole: ‘Il regno di Dio è simile a…’ un seme che cade su differenti tipi di terreno, una piccola quantità di lievito che fa crescere tutto l’impasto, una rete che cattura tutti i tipi di pesci, un campo dove il grano e la zizzania crescono insieme fino al giudizio finale.
Il regno è presentato come qualcosa che ha un piccolo inizio, spesso misterioso. Esternamente sembra meno forte del regno di Satana. Ma è potente, cresce inesorabilmente, giorno e notte, anche mentre il contadino dorme, dà un raccolto straordinario, anche il centuplo quando trova un terreno buono.
Le parole di Gesù sul regno e questa preghiera non mettono in alcun modo in dubbio che Dio è sovrano, il suo supremo regnare su tutta la creazione. Il nostro re è misericordioso e tenero,è colui che lava i piedi ai suoi sudditi, insiste nel chiamarli amici e non servi, colui che ci chiama suoi fratelli e sorelle perché abbiamo lo stesso Padre.
Egli desidera ardentemente che questo regno e i suoi valori si radichino nel cuore di ogni persona. Non con la forza, ma in piena libertà di cuore: il Padre ci offre il suo stesso Spirito, che lentamente trasforma noi e il mondo nell’immagine di suo Figlio Gesù.
Per San Paolo il regno non è ‘questione di mangiare e di bere, ma di giustizia, di pace e di gioia nello Spirito Santo’ (Rom 14,17), e il suo spirito è esplicitato al meglio nelle Beatitudini. Ciò per cui preghiamo è che la signoria di Dio possa crescere nei cuori delle persone, che più persone accettino l’appello urgente di Gesù: ‘Il tempo è compiuto e il regno di Dio è vicino, pentitevi e credete nel vangelo’. E’ certamente una buona preghiera per la Quaresima.
Questa preghiera è nata da una grande speranza, una fiducia assoluta, un totale abbandono al Signore. E mentre la recitiamo vogliamo camminare sulle orme di Gesù, che ci mostra come il regno viene vivendo una vita di povertà, donando se stesso a noi fino alla morte.(Cardinal Carlo M. Martini)
______________
Ati ynë, ardhtë Mbretëria Jote
Kjo është një lutje tjetër, kuptimi i të cilës nuk është menjëherë i qartë dhe që na bëne të pyesim : Çfarë është kjo mbretëri? A nuk është Zoti duke mbretëruar tashmë, pse Ai ka nevojë për lutjet tona për të ardhur?
Edhe leximi më sipërfaqësor i Ungjillit do të na tregojë se si kjo Mbretëri ishte qëndra e mesazhit të Jezusit. Sipas Ungjillit të Markut, fjalët e tij të para si predikues ishin: ‘Koha u plotësua e Mbretëria e Hyjit është afër! Kthehuni e besoni Ungjillit “. (Mk 1, 15) Ai njëherë deklaroi se mbretëria është ‘në mesin tonë’. (Lk 17:21
Megjithatë, Jezusi kurrë nuk bëri një përcaktim mbi Mbretërinë. Ai ka preferuar të flas për Të me shëmbëlltyra: ‘Mbretëria e Hyjit është si ...’ fara që bie në lloje të ndryshme të tokës, një sasi e vogël maja që zë tërë brumin, një rrjetë që kap të gjitha llojet e peshqëve, një fushë ku gruri dhe egjra rriten së bashku deri në gjykimin përfundimtar.
Mbretëria paraqitet si një “dicka”që fillon nga gjëra të vogla, shpesh misterioze. Nga jashtë mund të duket më pak e fuqishme se mbretëria e Satanait. Megjithatë, ajo është e fuqishme, rritet në mënyrë të pashmangshme, ditë e natë, madje edhe kur fermeri është në gjumë, jep një korrje të jashtëzakonshme, madje njëqindfish kur gjen një tokë të mirë.
Fjalët e Jezusit për mbretërinë dhe për këtë lutje nuk e vënë asnjeherë në dyshim atë që Hyji është sovran, që mbretëron mbi të gjitha krijesat e veta . Mbreti ynë është mëshirëplotë dhe i butë, i cili lan këmbët e nxënësve të tij,insiston duke na thirrur ne miq të tij dhe jo shërbëtorë, i cili na bën edhe vëllezër dhe motra, të të njëjtit Atë.
Ai ka dëshirën e zjarrtë që kjo mbretëri dhe vlerat e saj të zënë rrënjë në zemrën e çdo njeriu. Jo përmes forcës, por me liri të plotë të zemrës: Ati na ofron ne , Shpirtin e Vet, i cili dalngadalë na transformon ne dhe botën mbarë në përfytyrimin e Birit të tij , Jezus.
Për Shën Palin, mbretëria ‘nuk është çështje ngrënie dhe e pije, por e drejtësisë, paqes dhe gëzimit në Shpirtin e Shenjtë’ (Rom 14, 17), dhe Shpirti i Tij rri në lumturim të plotë . Ajo që ne lutemi është se Gjithpushtetësia e Atit të mund të rritet në zemrat e njerëzve, që më shumë njerëz të pranojnë thirrjen urgjente të Jezusit, ‘Koha u plotësua, Mbretëria e Hyjit është afër! Kthehuni e besoni Ungjillit ‘. Kjo , sigurisht që është një lutje e mirë për Kreshmën.
Kjo lutje lind nga një shpresë e madhe, një besim absolut, një përfshirje totale në Zotin. Ndërsa e lexojmë, duam të ecim në gjurmët e Jezusit, i cili na mëson se si mbretëria vjen të jetojë në jetën e varfërisë, duke e dhuruar vetveten deri në vdekje. (Kardinali Carlo M. Martini)
JesuitReflections 